Huis van fam. Ivers

'Die paar uurtjes meer zijn voor mij.' stribbelde ik tegen. Hierna keek ik naar het heerlijke omeletje. Eigenlijk had ik niet veel honger gehad, maar de geur deed genoeg. Arthur had werkelijk gelijk. 'Christelijk kamp?' Ik glimlachte even. 'Was je vader een dominee?' Ik nam aan dat deze verhuist was of met pensioen of dergelijke. Ik kende het verhaal achter hem niet. 'Geloof me, kamperen met Eleanor is iets om nooit meer te vergeten. Een keer kreeg ik de tent niet opgezet dus sliepen we onder de blote sterrenhemel. Leuk zou je denken, maar we stonden echt vol met de muggenbeten. Echt helemaal vol.' Zacht lachtte ik om die herinnering.

Ik pakte Eleanor's bord er bij en liet het omeletje daar op glijden. Ik zette het terug op tafel en pakte voor mezelf een eierdopje voor het gekookte eitje. Ik haalde het brood nog uit de kast en legde dat ook op tafel. 'Pastoor, ken je hem niet?' vroeg ik lichtelijk verbaasd. 'Ik wil kamperen met Eleanor ook nooit meer vergeten, dus dat vind ik niet erg, alhoewel ik liever geen muggenbulten krijg. Ik grinnikte en nam alvast plaats aan tafel.

'Oh, geloof me. Ik verzin wel iets voor ons twee.' Ik keek naar de tafel die er echt mooi bij stond. 'Ik heb me nooit echt met de Kerk verdiept hier. Mijn vader is ongelovig en ik ben een tijd weggeweest.... Naar mijn moeder.' Ik drukte een vlinderkusje tegen zijn lippen en keek hem met een glimlachje aan. 'Dankje. Het ziet er heerlijk uit.' Hierbij ging ik aan tafel zitten en viel aan op mijn omelet. Blijkbaar had ik meer honger dan ik toe had durven geven.

'Oh, ik kan je een spoedcursus geven. Ik ben erg gelovig opgevoed.' Ik glimlachte na haar kusje en voegde toe. 'En ik geloof zelf ook.' Ik schaamde me er niet het minste voor dat ik in God geloofde. Hoewel mijn geloof niet helemaal overeenkwam met hoe de christelijke kerk er over dacht, geloofde ik wel dat er een God was en dat we veel aan hem te danken hadden. Maar je moest niet te veel op hem afschuiven, dat was praktisch onmogelijk. 'Hopelijk is het ook heerlijk.' Ik tikte mijn eitje kapot en sopte er met een korstje in om het vervolgens op te eten.

Zacht streelde ik met mijn voet langs de zijne en veegde mijn mond netjes af aan een servetje om daarna te glimlachen naar hem. 'Ze geloofde niet in de kerk en mijn moeder geloofd in de helende werking van allemaal kruiden. Werkelijk... Ze is geschift. Ik heb de dokter én haar als ik ziek ben.' Hierbij nam ik wat brood en besmeerde dit met boter. 'Het is lekker, Arthurtje.' Hierbij keek ik hem met een grote grijns aan. 'Dus ik zal zo kleding aantrekken en naar huis gaan. Kan jij werken en ik zweten tijdens cheerleadentraining.'

'Én mij.' zei ik met een geamuseerde lach. 'Je komt eerst naar mij als je, je niet lekker voelt hoor. Ik kan veel meer dan al die dokters en je moeder samen.' vertelde ik haar op samenzweerderige toon. 'Mooi zo, Ellie.' Ik moest lachen om haar grijns en tikte haar neus aan met de achterkant van mijn mes. 'Inderdaad, dan doen we ook nog eens iets behalve in bed liggen.'

Ik lachte bij zijn woorden. Puur omdat ik de dubbelzinnigheid me voorstelde. Ik grijnsde bij het mes tegen mijn neus en nam zijn hand vast op daar een kusje op te drukken. 'In bed liggen is net zo leuk,' kloeg ik op een zeurige toon. Hierna at ik het laatste van mijn omeletje en boterham op. 'Je wilt me hier weg hé?' Ik stond op en legde mijn beide handen op zijn schouder waarna ik een kusje op zijn wang drukte.

'Ja, ik weet dat het vervelend is, maar ik kan het me niet veroorloven mijn werk te laten slingeren. En jij moet studeren voor je examens, lieve Ellie. En je cheerleaderstraining is ook niet geheel onbelangrijk.' Ik had mijn eitje opgegeten en stopte het laatste stukje boterham in mijn mond. Ik glimlachte bij haar kus en stond op om haar nog eens in mijn armen te nemen. 'En het is maar voor vandaag, morgen zie je me weer.'

Ik schudde mijn hoofd bij zijn laatste woorden. 'Dan enkel in de hal, want ik heb het deze periode te druk met de laatste keer football en dan examens. Misschien dat ik wel nog eens snel langskom, maar ik kan niets beloven.' Ik nestelde me even tegen hem aan waarna ik een zachte kus op zijn lippen drukte. 'Dan zal ik me maar eens aankleden en hier wegwezen. Dan kan jij je werk doen en ik leren en trainen.' Hierbij liet ik hem met zichtbare tegenzin los en liep de trappen op. Ik zou snel aangekleed zijn. Hierbij nog eens snel mijn vingers door mijn haren. Zo was ik weer klaar.

'Je kunt me altijd komen opzoeken. Hier, op school, wat je wilt.' Ik beantwoorde haar kus met een van mijzelf en toen ze naar boven was ruimde ik de tafel af. Een geeuw verliet mijn mond toen ik de borden in het afwasmachine stopte en het bestek in het mandje liet glijden. Dit was een van de eerste keren dat ik op zag tegen mijn werk.

Toch waste ik mijn gezicht snel voor alle mascararestjes weg te krijgen en deed mijn haren in een paardestaart. Geheel mijn ondergoed en ook jurkje deed ik aan om daarna naar de bibiliotheek te lopen en in mijn schoenen te stappen. 'Arthur?' Ik vond hem terug en sloeg mijn armen rond zijn hals. 'Dit gaat zo klef klinken, maar ik ga je missen.' Verlegen staarde ik hem aan. Ja, het was de waarheid en het was raar om dit gevoel te hebben. 'Waarschijnlijk hou ik het tegen de avond al niet meer vol en sta ik voor je deur.' lachte ik en drukte een klein kusje tegen zijn wang. 'Dag,'

Ik had de krant er maar bij gebracht en was die aandachtig aan het lezen op het aanrecht toen ik Eleanor's armen weer om me heen voelde. Ik draaide me glimlachend om. 'Dan ben ik ook vreselijk klef.' Haar verlegen blik maakte me aan het lachen, het was amuserend om Eleanor verlegen te zien. 'Ik ga je ook missen. Dag lieve Ellie.' Zelfs het kleinste kusje van Eleanor maakte me intens gelukkig.

Toch drukte ik nog een kusje op zijn lippen. 'Het is je geraden, anders ga ik me zorgen maken.' Hierbij streelde ik nog eens langs zijn wang. 'Dag lieve schat van een Arthur,' lachte ik en stapte de deur uit.

NEW
Met mijn handen diep in de zakken van mijn jas gestoken liep ik het pad van Arthur's huis op. Net als de vorige keer was het weer guur en koud weer. Ik klopte snel aan en bleef voor de deur wachten. Aan de herinnering van die vorige keer moest ik glimlachen. We hadden geen idee van elkaars identiteit en misschien was dat ook maar goed ook.

Druk in de weer met potten en pannen stormde ik de keuken heen en weer. Normaal was ik kalm en rustig, in alle gevallen, maar als ik voor iemand kookte dan werd ik nerveus en chaotisch. Ik hoorde het geklop toen ik in mijn pan stond te roeren en liep snel naar de deur met de lepel nog in mijn hand om Igraine binnen te laten. 'Goedeavond.' opgewekt begroette ik haar en stapte naar de zijkant, zodat ze naar binnen kon.

Terwijl ik wachtte, drukte ik mijn gezicht in een van de bloemen van zijn tuin en rook de heerlijke geur daarvan. Ik glimlachte toen hij de deur opendeed en gaf hem een knuffel. Het was echt veel te lang geleden dat we elkaar hadden gesproken. Ik pakte de lepel van hem over en stopte hem in mijn mond, terwijl ik goedkeurende geluiden maakte. 'Smaakt goed Arthur,' zei ik, terwijl ik mijn jas ophing.

Grijnzend keek ik toe hoe ze de lepel in haar mond stopte en ik pakte hem vlug weer van haar af om vervolgens de keuken in te verdwijnen. 'Het smaakt altijd goed.' zei ik, alsof ik er echt in geloofde dat ik altijd lekker eten op tafel zette. Met een ovenwant trok ik de oven open en inspecteerde de ham die heerlijk aan het braden was. Ik snoof de heerlijke geur op en deed de deur weer dicht. Alles ging zijn gangetje. 'En Igraine, wat heb ik gemist deze week?'

'Jaja,' plaagde ik hem en liep achter hem aan de kamer in. Ik ging op een tafel zitten en wachtte tot hij weer terugkwam uit de keuken. Ik moest geluidloos lachen toen ik zag dat alles nog als normaal was. 'Alles gaat zijn normale gangetje,' glimlachte ik. 'Lesgeven, lesgeven, nog meer lesgeven.' Zo weinig mogelijk aan de Originals denken.

'Geweldig. Heerlijk lesgeven. Lust je wat te drinken?' Ik kwam de kamer ingelopen en keek naar haar terwijl ze zo op mijn tafel zat. 'We hebben een ontzettend comfortabele bank én stoelen.' zei ik met een grappende ironie en trok het schort dat ik om had uit. Het was het oude schort van mijn moeder dat ik niet weg had durven doen, mooi verschoten roze.

'Doe maar wat water,' zei ik en sprong daarna met een gemakkelijke sprong eraf. 'Gewoonte.' Thuis zat ik altijd op de bar, terwijl ik dan keek naar het doen en laten van Sebastiaan. 'Staat je goed,' lachte ik en wees naar zijn schort. Daarna liep ik naar de woonkamer en ging op de bank zitten. 'En, heb ik nog wat deze week gemist?'

'En het zal water zijn.' Ik glimlachte trots. 'Prachtig niet? Alhoewel ik hem misschien meer moet uitwassen. Ik geloof dat er nog pastasaus van 3 maanden geleden op zit.' Ik hield het roze ding voor en bekeek het met een droevige glimlach. 'Gemist? Hmm, niet echt. Alleen dat Eleanor en ik samen op vakantie gaan wanneer we verlost zijn van school en regels.' Ik haalde haar water, stopte het schort weg en kwam toen naast haar zitten nadat ik het glas aangegeven had.

Ik pakte een kussen en gooide die naar hem toe. 'Viespeuk!' lachte ik en nam de water aan. Glimlachend keek ik hem aan toen ik besefte dat hij niet meer zou volhouden dat er tussen hem en Eleanor niets was. 'Klinkt heerlijk. Ik ga ook met Sebastiaan op vakantie en ik heb er zo'n enorme zin in.' Enthousiast kneep ik in zijn hand. 'Ik vind het zo leuk om weer met je te praten.'

Nu het bijna vakantie was en Eleanor hoogst waarschijnlijk zou slagen, had ik maar besloten me niet zo belachelijk te gedragen als het over mij en Eleanor ging. Natuurlijk ging ik het nog niet van de daken schreeuwen. Je wist maar nooit of de directeur van de school het niet als excuus zag om me te ontslaan. 'Weten jullie al waarheen? En ja, ik heb je wel gemist hoor!'

'Canada, dichtbij de watervallen. Jullie?' Ik nam een slok van mijn water, en na de eerste slok dronk ik hem al snel leeg. Dit dronk ik niet vaak. 'En wat staat er op het menu voor vanavond?' Nieuwsgierig sloeg ik mijn benen over elkaar heen. Eigenlijk zou ik eens iets moeten doe met Sebastiaan én Arthur, proberen elkaar te laten inzien dat ze beiden zo geweldig zijn.

'En welke watervallen, mag ik vragen? Er zijn een hoop watervallen in Canada.' Ik ging verzitten in de bank zodat ik Igraine aan kon kijken en onwillekeurig moest ik lachen toen ik haar zo bekeek. 'Sorry, ik kan eerlijk gezegd nog niet geloven dat je weer op deze bank zit.' Ik glimlachte kort en beantwoordde toen haar vraag; 'Verrassingsmenu.'