Huis van fam. Ivers

Ik liep naar hem toe en stak mijn handen in de mouwen van mijn jas, wat nu heel erg makkelijk ging. 'Bedankt,' glimlachte ik en deed de jas goed dicht, omdat het buiten nogal koud was, al zou ik er niets van merken. Toen hij ook zijn jas aan had, liep ik naar de deur die naar de tuin uitliep en deed hem open. 'Wauw, het is echt nog mooier dan dat je het uit een raam ziet!'

Lachend liep ik achter Igraine aan en sloot vervolgens de deur. 'Dat valt best mee, het is gewoon, simpel.' Ik voelde me erg simpel vanavond. 'Kom, dan laat ik je het tuinhuis zien, daar is het warmer dan hier.' Glimlachend pakte ik haar hand en begeleidde haar naar de achterkant van de tuin, waar tussen de bomen en achter de vijver een houten tuinhuis stond. Het was ingericht met wat simpele meubels en had een klein kacheltje dat genoeg verwarmde om er niet te bevriezen.

Ik gaf hem een zachtje duwtje. 'Het is niet simpel!' lachte ik en liet me meeleiden naar het tuinhuisje. Daarbinnen voelde het ook echt warmer aan. Ik ging op een stoel zitten en sloeg mijn benen over elkaar heen, terwijl ik rond keek. 'Dit lijkt me ook een heerlijke plek om je terug te trekken.'

Toen Igraine ging zitten, liep ik zelf naar het kacheltje, zette hem wat warmer en nam toen tegenover haar plaats op een oude poef waar de stof vanaf kwam toen ik er op plofte. 'Misschien moet ik het hier ook maar eens schoon maken.' stelde ik, meer tegen mezelf dan tegen Igraine. 'Ja, vooral in de zomer is het hier heerlijk. Prachtig uitzicht, al zie je daar nu niets van.' zei ik terwijl ik door de ramen in het donker tuurde. Je zag enkel de verlichte ramen van het huis en de silhouetten van de bomen en hun takken.

Ik trok mijn jas dichter tegen me aan en keek toen ook naar buiten. 'Dat zal vast zo zijn ja,' glimlachte ik. 'Nog een reden om hier een keer overdag te komen. En ik wil je altijd helpen he, dat weet je! Ik heb toch echt helemaal niets te doen overdag. Al kan ik wel heerlijk veel lezen.'

'Nou, ik zal je inschakelen wanneer het nodig is.' antwoordde ik glimlachend en eigenlijk leek het me wel erg gezellig om bijvoorbeeld dit tuinhuisje met haar op te knappen. Het was in een ieder geval gezelliger dan alleen de boel onder handen te nemen. Bovendien zou ik graag vaker in Igraine's gezelschap willen zijn. Er was iets met haar dat me sterk aantrok en ik kon het niet ontkennen. 'Lezen is niet niets.' merkte ik op terwijl ik naar haar voeten keek.

'Ik kan je alvast vertellen dat ik alleen niet zo goed ben in opruimen, maar dingen verplaatsen en afstoffen kan ik dan weer wel!' Ik hield mijn hoofd even schuin en dacht na over zijn woorden. 'Sorry, zo bedoelde ik het niet. En morgen ga ik meteen in je boek beginnen, hij lijkt me prachtig and I love Jane!'

'We zullen zien.' antwoordde ik glimlachend en knoopte mijn jas los, het kacheltje had de ruimte al aardig opgewarmd. 'Oh, nee ik begrijp dat je dat niet zo bedoelde, jij zou wel de laatste persoon zijn die er zo over zou denken, daarom vind ik je zo geweldig.' vertelde ik haar vluchtig en zonder te realiseren wat ik echt had gezegd. Vervolgens ging ik verder; 'Hopelijk zal het een goed boek zijn, anders is het ook zo'n waardeloos cadeau.'

'Gelukkig,' glimlachte ik en giechelde toen om zijn woorden. Ik pakte even zijn hand vast en keek hem aan. 'Ik zie je als een hele goede vriend, Arthur. Ik ben blij dat ik je ontmoet heb.' Ik liet zijn hand weer los en liet toen ook mijn eigen jas van mijn schouders glijden. 'Ik weet zeker dat hij mooi is, alles van Jane Austen is prachtig.'

'Daar ben ik het helemaal mee eens.' verklaarde ik glimlachend en draaide me om, om het kacheltje wat lager te zetten. Ik had het idee dat mijn hoofd geheel rood was van de warmte. 'Ik moet bekennen dat ik nog nooit iets van Jane Austen heb gelezen. Het is niet het soort boek dat ik uit mij zelf zou lezen. Maar ik zal me er eens aan wagen.'

Ik klapte enthousiast in mijn handen. 'Dan worden we zo'n legendarisch, oud leesclubje. Kijk maar uit, ik zal je dwingen tot je er ooit eentje hebt gelezen!' Ik giechelde en sloeg mijn benen over elkaar heen, omdat ik een jurkje aan had. 'En dan mag jij mij dwingen tot het lezen van een boek dat jij leuk vindt.'

Lachend leunde ik wat naar achteren en knikte enthousiast. 'Dat vind ik helemaal geweldig! En ik zal je zeker aan het lezen zetten, want het is heel wat dat ik me op offer om Ms. Austen te lezen.' Ik wreef mijn handen even over elkaar en trok mijn blazer recht omdat deze wat omhoog gekropen was en dat zat vervelend. 'Wat is eigenlijk je favoriet van Jane Austen?'

'Kom maar op!' zei ik uitdagend en giechelde even. Ik dacht even diep na en sloot toen mijn glimlachend mijn ogen. 'Pride and prejudice. Ja, ik weet het, maar het blijft gewoon de mooiste. Maar misschien gaat Persuasion hem wel inhalen.' Ik boog naar voren en giechelde kort. 'Niet doorvertellen hoor, maar ik ben stiekem verliefd op mr. Darcy.'

Lachend om haar bekentenis boog ik wat naar achteren. 'De man die op jouw verliefd wordt zal het nog moeilijk hebben om het op te nemen tegen dé mr. Darcy. En ik zal wel eens kijken of die man echt wel zo geweldig is als iedere vrouw beweert, want ik geloof er niets van.' Op dat moment had ik besloten om Pride&Prejudice zo snel mogelijk te lezen, opdat ik die Mr. Darcy zou kunnen beoordelen.

Ik lachte zachtjes om zijn woorden. 'Nee hoor, gelukkig heeft mr. Darcy ook zijn mindere kantjes. En yes, betekent het dat je het boek gaat lezen?' Ik legde mijn handen op elkaar als smekend gebaar. 'En Arthur, jij moet vast ook een crush hebben op een onbereikbaar iemand?' Ik leunde naar voren en keek hem nieuwsgierig aan.

Ik haalde mijn schouders op, ik had nooit echt een 'crush' gehad op een fictief persoon, eerlijk gezegd vond dat ik een beetje oppervlakkig. Het was natuurlijk wel begrijpelijk, aangezien alles in boeken aantrekkelijker en beter leek dan in het echte leven. 'En ja, ik zal het boek gaan lezen en nee, ik heb geen crush op een onbereikbaar iemand.'

Ik was een beetje teleurgesteld. Ook al had hij er geen gehad, kon hij er voor de grap wel eentje verzinnen. Ik trok een pruillipje. 'Jammer. Maar super dat je het boek gaat lezen!' Ik glimlachte naar hem en strekte mijn armen even uit. Ik had zo'n idee dat hij me helemaal niet zo boeiend vond, en het maakte me lichtjes onzeker.

'Ik zal je up to date houden over van vooruitgang en dan zal ik die Mr. Darcy van je eens kritisch beoordelen.' zei ik grinnikend en keek even naar buiten toen de regen tegen de ramen aan begon te kletteren. 'Ik ben blij dat je vanavond gekomen bent, Igraine, ik heb het in lange tijd niet zo gezellig gehad.' Even fronste ik en daarna verscheen een grote glimlach op mijn gezicht en richtte ik me weer op Igraine.

'Joepie!' glimlachte ik en keek even bezorgd toen het buiten begon te regenen. Na zijn woorden stond ik op en gaf hem een knuffel. 'Ik vind het ook heel gezellig.' Ik liep naar het raam en keek hem even aarzelend aan. 'Zullen we gaan rennen of de regen afwachten?'

Ik beantwoordde haar knuffel met een van mijzelf en keek bezorgd naar buiten toen zij voor het raam ging staan. 'Hmm, ik zou voor de lol voor het eerste kiezen, maar er bestaat natuurlijk het risico dat we in de vijver vallen, of in een van de plassen stappen en we dus dubbel nat zijn, maar we nog ware chocomel en een openhaard in het vooruitzicht hebben of we spelen het veilig en wachten hier nog een tijdje?'

Ik deed mijn jas aan en deed hem tot mijn kin dicht. 'Je hebt vast wel een droog shirt voor me. En dan lopen we gewoon rustig, en door de open haard worden we ook weer warm!' Ik deed de deur open en ging in de regen staan. Op een of andere manier vond ik regen iets prachtigs hebben. De avond was warm, dus de regen voelde verkoelend aan. Ik keek naar achteren en wenkte Arthur.

'Natuurlijk.' Zelf trok ik ook mijn jas aan en knoopte deze naar Igraine's voorbeeld tot boven aan toe dicht. Met mijn handen in mijn zakken liep ik achter Igraine aan de verfrissende regen in. Hoewel regen niet altijd even gewenst was, had het altijd toch wel iets. Zeker als bioloog vond ik regen erg fascinerend.

Ik glimlachte toen hij ook naar buiten kwam. Even bleef ik nog starend naar de hemel staan, maar wou toen richting het huis lopen. Ik zag dat Arthur in zijn gedachten verzonken leek, dus ik pakte zachtjes zijn jas vast en trok hem lachend mee. 'Voordat ik ook nog ondergoed van je moet lenen,' grapte ik en liep richting zijn huis. 'Waarschuw maar als ik bijna in een sloot ofzo loop!'

Ik lachte toen ze me uit mijn gedachten opwekte en ik volgde haar welwillend. 'Het zou je anders geweldig staan hoor.' constateerde ik grinnikend en stak vervolgens mijn arm door haar arm heen. 'Zo val je tenminste niet alleen in de sloot, dan zijn we gewoon beiden nat.' Glimlachend leidde ik haar terug naar het huis.

Ik hield zijn arm goed vast en glimlachte. 'Arthur, je moet nooit zulke dingen tegen me zeggen, want dan ga ik het nog echt doen ook.' Mijn schoenen bleven haken in een moederpoel. 'Verdo... Wat vervelend,' verbeterde ik mezelf. Terwijl ik op hem leunde, deed ik de schoenen uit en hield ze in mijn ene hand. 'Oeps,' giechelde ik zachtjes.