Huis van fam. Kole

Onderzoekend zag ik hoe het meisje uit de verzonnen werkelijkheid kwam en tranen in haar ogen had. Ik had nooit medelijden met mensen, maar wel met vrouwen. Het kwam door een gebeurtenis van vroeger. Ik vond het ook gewoonweg raar dat ze hier vastgebonden zat, onder het wolfsbane en wonden. 'Gen, Harper, wat hebben jullie gedaan?' herhaalde ik opnieuw en keek niet eens op toen Katy binnenkwam. Ik kon alleen maar naar het meisje haar gezicht kijken.

Mijn blik ging even over het meisje en vervolgens over mijn twee zussen en Tommy. Genn en Harper zagen er niet naar uit dat ze gingen vertellen hoe en wat. Zeker niet met details als het ons niet aanging. Ik wist ook nog niet zo zeker of ik het wou weten. Ik nam ondertussen een lolly uit mijn zak waar ik het papiertje moeiteloos afhaalde om de lolly in mijn mond te laten verdwijnen.

't Gaat jullie niets aan waarom ze hier is.' Snauwde ik zachtjes richting Tommy en Katie, die ik daarna mee naar de keuken nam. 'We hebben helemaal niets gedaan wat niet nodig was. Ze heeft iets wat in ons belang is om te hebben - en ze wil het niet opgeven, dus dan moet ze de consequenties maar onder ogen zien. We laten d'r zo weer los en Tommy. Je blijft van d'r af.'

Ik werd samen met Tommy meegenomen richting de keuken door Genn. Verbaasd trok ik kort mijn wenkbrauwen omhoog. 'Rustig maar ik was niet van plan om me er mee te bemoeien.' zei ik waarna ik tegen het aanrecht aan ging staan. 'We zijn tenslotte allemaal oud en wijs genoeg.' zei ik. 'Hoewel ik dat af en toe wel betwijfel,' zei ik terwijl ik met een plagende grijns naar Tommy keek. Eigenlijk was ik wel nieuwsgierig naar wat ze in Godsnaam kon hebben, maar het zag er niet echt naar uit dan Genevieve vanplan was dat te vertellen.

Ik was blij toen Gen Katy en Tommy mee de keuken in nam. Medelijden van Tommy hadden we echt niet nodig. Ik hurkte voor Eleanor neer en legde mijn armen glimlachend op haar benen terwijl ik haar triomfantelijk aan keek. 'Nare dromen gehad?' Een glimlach spreidde zich op mijn gezicht en ik streek mijn haar naar achteren. 'Je begrijpt wat wij willen dat je doet, niet?' Ik keek haar weer aan, maar de glimlach was al weer verdwenen.

Ik trok mijn arm los in de keuken en keek haar boos aan. 'Wauw, het zou ook eens niet zo zijn. De tweeling gaat weer baas over ons spelen en gaat dingen doen dat ons aangaan. Maar nee, we mogen niet weten wat. We zijn familie, Genevieve, ook al zou ik nu wensen van niet.' Ik snoof geïrriteerd. 'Ik doe wat ik wil, Genevieve. Wat wil je eraan gaan doen?'

‘Wees blij dat we jullie erbuiten houden want een erg prettig vooruit zicht geeft het niet.’ Snauwde ik naar Tommy en trok mijn wenkbrauw doet. ‘Jij doet ook dingen zonder iets te overleggen, en dan zeiken dat we familie zijn hè.’ Merkte ik spits op en sloeg mijn armen over elkaar heen. ‘Je gaat je gang maar. Maar als ik erachter kom dat je met je klauwen aan d’r hebt gezeten, weet ik niet of al je vingers er daarna nog aanzitten.’

'Wat kan zo'n meisje ons in godennaam flikken? Het is een wolf, onervaren en jong.' Ik keek haar met samengeknepen ogen aan. 'En waarom zou ik me er niet mee bemoeien? Ik geloof er niets van dat jij en Harper informatie uit haar krijgen. O zo leuk, beetje wolfsbane over haar heen gooien, kan Geneviève lekker genieten. Oh, ook zo leuk, fantasiebeeldjes opwekken, want dat vindt Harper leuk!' zei ik met overdreven, kinderachtige stem. Boos duwde ik haar weg en liep weer naar de kamer toe. 'O Gennie kan me zoveel flikken, ik ben bang!'

‘En ik neuk d’r plat in mijn boomhut, dan kan Tommy plezier hebben.’ Zei ik op dezelfde toon als hij en keek hem aan. ‘Nee, we hoeven ook niets uit haar te krijgen, we moeten haar aandringen tot iets. Daarbij als je ons wil tegen houden, best. Dan ga je binnenkort toch lekker dood, ik zal je met plezier overleveren aan Arthur en zijn vriendjes hoor.’ Zei ik spits en draaide me om. Hij kon me zo kwaad maken. Ik probeerde mezelf nog bijeen te houden, want zodra ik los ging – kwam het niet meer goed.

'Maar tot wat aandringen?' schreeuwde ik en voelde de spieren in mijn armen verharden. 'Wie is Arthur? Wat ia Arthur? Waarom ben je verdomme zo bang voor hem? Want als hij een bedreiging voor jou is, is hij dat ook voor mij en dan moet ik het weten.' Ik schopte een stoel om en gromde, terwijl ik naar het vastgebonden meisje keek.

Voor ik het zelf doorhad voelde ik dat ik mijn hand rond Tommy’s nek had geklemd. ‘Daag me niet uit.’ Scherp keek ik hem aan en gaf hem een stoot naar de muur toe, zodat hij daar tegenaan vloog. ‘Het gaat je helemaal niets aan.’ Siste ik en draaide me om. ‘Oké, best. Wil je het zo graag weten? Hij is een heks, een sterke heks die niet met zich laat sollen. Die als hij wilt een bos in de fik zet, en die jou daarbij meeneemt. Nee natuurlijk niet, want je kan tegen vuur. Maar er is één ding waar wij niet tegen kunnen en dat is hetgeen waar hij dichtbij is. Hij weet het misschien zelf nog niet, maar hij is dichtbij en wij kunnen alleen tot hem komen met zijn zwakke plek, en dat is zij.’ Met deze woorden richtte ik mijn vinger op Eleanor en keek Tommy aan. ‘Ben je nu tevreden, broertje van me?’ Merkte ik cynisch op.

Een geamuseerde grijns kwam op mijn lippen toen ze haar hand om mijn nek deed. 'Heerlijk als ik je zo boos krijg,' zei ik lachend, maar blies mijn adem uit toen ik tegen de muur aan kwam. Ik zette me af en haalde daarna mijn wenkbrauwen op. 'Was dat nou zo moeilijk, zus?' zei ik spottend en pakte een fles drank uit de kast, om mijn glas vol te schenken. 'Arthur... Is dat geen leraar op mijn school?'

Zin om me erin te mengen had ik niet. Het was echt niet de eerste keer dat er "onenigheid" was. En soms was dat inderdaad amusement. 'Arthur Ivers. Biologie docent, inderdaad een heks.' Ja, ik had mijn huiswerk gedaan. Niet het huiswerk wat hij wou zien. Maar toch.

’t Zou best kunnen. Ik ben niet zo bezig met z’n privéleven. Alleen met die leuke kunstjes van hem.’ Droog keek ik hem aan en keek naar de fles drank. ‘En zodra het moeilijk wordt, vloeit de alcohol.’ Mompelde ik oogrollend en ging op het keukenkastje zitten waar ik al eerder die avond had plaatsgenomen. ‘Dus heb je nog spicy vragen die ik voor je kan beantwoorden, of ga je je giechel nou eens eindelijk uit iemand anders zijn zaken houden?’

Ik keek naar hoe -blijkbaar- Tommy een ravage veroorzaakte of toch tenminste een scène schoptte. Wat heerlijk dat ik geen broers of zussen had. 'Hij is een biologieleerkracht en ik stem voor je Tommy. Boomhut is plezieriger dan de hel die jullie me laten trotseren. Ook al kies ik daarvoor. Meer reden voor hem dan aangezien je zijn zwakke plek pijn hebt gedaan,' Dat laatste zei ik op sarcastische toon. 'Ik heb niks met hem, laat staan dat er ooit spraken is geweest van de lakens te delen noch zoenen. Arthur ziet me niet op die manier. Jullie zien me als die iemand voor hem.'

Toen Eleanor begon te praten, stond ik op van het aanrecht en liep ik naar haar toe. ‘Lieve schat, hij heeft een hele zoekactie opgezet bij de politie en als het mogelijk was had hij de leiding genomen. Hij ziet jou wel als dat persoon. Jij bent alles wat hij heeft op dit moment, naast dat wicht van een Igraine natuurlijk.’ De laatste zin kwam er nogal sarcastisch uit, ook al was het wel waar. ‘Ook al wil je het misschien niet, hij ziet je wel op die manier.’

Ik schatte haar woorden in. 'Dus er is blijkbaar nog iemand jaloers op Mevrouw Green die in het huwelijksbootje gaat stappen met Vaugh. Wees gerust: je bent niet de enige.' Ik wou niet merken dat haar woorden me verrast hadden, maar van Genevieve keek ik naar het kleine meisje om daarna Tommy aan te kijken aangezien hij naar mij bleek te kijken. 'Wel, hij zal blijkbaar erg hard zijn best moeten doen omdat ik niet hou van relaties en omdat ik wel een prinsesje lijk, ontvoerd door een draak.' Doelend op mijn jurk en haar hoofd.

Ik pakte een mes uit een lade en sneed de touwen door die haar vast hielden aan de stoel. 'Je hebt haar gehoord, ze wil met mij mee,' zei ik met een glimlach en hielp haar overeind. De touwen rond haar handen zou ik later wel openmaken. 'Gen is gewoon jaloers op je lichaam, zelf wordt die van haar een beetje te rond,' murmelde ik geamuseerd bij haar oor en hield mijn hand op haar zij.

Ik was bang toen hij met een mes op me af kwam. Wie weet was hij ook wel zo gek opeens in zijn hoofd geworden om plezier te beleven aan ingewanden eruit te snijden. Gelukkig hield hij het op koorden door te snijden. Ik glimlachte naar Tommy. Het was niet prettig dat hij een hand op mijn zij had, maar zijn knappe gezicht maakte dat goed. 'Zit daar een hint achter?' fluisterde ik bij zijn oor.

'Een hele grote hint,' antwoordde ik zachtjes, maar lachend. Ik glimlachte terug en keek de anderen even vragend aan. 'Als jullie het niet erg vinden, neem ik haar nu dan mee. Jullie mogen haar in mijn hut alles vragen, maar geen touwen en wolfsbane meer.' Ik wilde haar geen pijn zien hebben. Zonder het zelfs te merken liet ik even mijn vingers door haar haren gaan.

Oké, dit was dan weer beangstigend: verlost van Genevieve, maar in de handen van een jongeman beland die lustig was op vrouwen. Ik had ook dan wel echt niet mijn week en wist dat ik nooit meer zou klagen als ik eens een rotdag had. Mijn hoofd draaide zich in richting van hem. Was hij nu serieus? En wat moest ik me voorstellen bij een hut? Wat wou hij in ruil voor deze dienst?

'Tommy, wat ben je toch ook een lul.' Riep ik hem na en keek Harper aan. 'Mag ik zijn nek omdraaien?' Vroeg ik uiterst serieus en rolde met mijn ogen. Hij was te naïef, ondanks dat hij al minstens zevenhonderd jaar leefde. 'Ooit gaat het hem nog z'n kop kosten, die domme acties - maar daar komt hij vanzelf wel achter.' Zei ik licht geërgerd en gaf een schop tegen de stoel waar Eleanor de afgelopen dagen op had doorgebracht. Veel was er niet meer van over en voldoening gaf het ook niet bepaald.

Ik had de gehele tijd maar een beetje toegekeken vanaf het moment dat Eleanor Tommy aansprak. In mijn hoofd probeerde ik iets te bedenken wat Gen en ik konden doen om hem te overtuigen zonder meteen het gehele plan er uit te gooien. Uiteindelijk besloot ik dat de weerwolf het niet waard was en schudde ik mijn hoofd bij Gen's vraag. 'We verzinnen iets beters.' Er zou vast een andere manier zijn om Arthur te laten stoppen met zijn onderzoek. En ik wilde niet alles opbiechten zolang het niet per se hoefde.

Even dook ik in elkaar bij het harde geluid. 'Ik praat wel met Arthur. Bel met hem zoals jullie wouden. Daarbij zal hij me niet zomaar gerust laten aangezien ik hier al fucking lang zit.' Het laatste was nogal kwaad gezegd. Hierna keek ik weer naar Tommy. Afwachtend tot hij me zou laten gaan.

Ik had de breedste glimlach in tijden, toen ik Geneviève zo tekeer hoorde gaan. Zuchtend luisterde ik naar Eleanor en nam haar weer mee naar de woonkamer. 'Laat haar dan aub bellen,' zei ik, 'zodat ze zometeen kan gaan. Ze heeft gelijk, waarom hebben jullie haar zo lang hier gelaten?' Ik wreef over mijn hoofd en keek mijn zussen aan. 'Die Arthur ziet er wel uit met zijn babykrullen,' lachte ik, 'Eleanor, ik heb ook krullen, nog meer dan hem. Val je nu ook op mij?'