Huis van Liam en Elisa.

Ik deed de badjas aan en voelde de heerlijke zachte stof. Mijn eigen slip deed ik aan, maar ik zocht in haar kamer wel een slaaphempje. Ook pakte ik er eentje voor Elisa en legde ze beiden op het bed in de andere kamer. Uit mijn broekzak pakte ik mijn mobiel. Even aarzelde ik of ik zou bellen. Dan werd hij alleen maar ongerust, dus ik stuurde een smsje met dat alles goed met me ging, maar ik vanavond bij Elisa zou slapen.

Ik zette haar op het bureau en keek haar aan. 'Misschien moet ik dan maar in jou ondergoed la overnachten.' Grapte ik en zette een kusje op haar neus. 'Ik verzin wel iets leuks,' Zei ik met een glimlach rond mijn mond en drukte mijn lippen nog even op die van haar. Mijn armen hadden zich rond haar lichaam gevouwen en ik trok haar zo dicht tegen me aan als ik kon.

Er bleef een glimlach rond mijn lippen toen hij me op het bureau zette. Zachtjes lachte ik bij zijn idee om in mijn ondergoed la te overnachten. Ik legde mijn benn om zijn middel en hield hem als ware gevangen hoewel hij zijn armen om mij heen had en me tegen zich aan had getrokken. 'Laat me morgen ochtend maar weten wat voor leuks je hebt verzonnen.' ik drukte mijn lippen tegen zijn kin om vervolgens zijn lippen te kussen. Ik moest straks wel weer naar boven maar wachtte eigenlijk totdat ik haar boven naar Seb hoorde bellen.

Ik glimlachte naar haar en knikte. 'Je zal het zeker merken.' Zei ik grijnzend. Ik zou haar gewoon hier houden. Niet naar die stomme school toe, ik hoefde morgen toch geen les te geven en daarbij maakte het voor mijn leerlingen toch niet uit: Ze vonden de lessen toch saai. Ik plaatste een paar kleine kusjes in haar nek en keek haar glimlachend aan.

Ik genoot van de kusjes in mijn nek en keek hem net een glimlach aan toen ik mijn ogen weer openden. Nog steeds hoorde ik Iggie boven niet bellen, wat ik stiekem niet erg vond. 'ik ga zo wel naar boven hoor als Iggie Seb heeft gebeld,' zei ik hem waarna ik even een pruil lipje opzetten waarna ik mijn lippen in zijn hals plaatsten, een weg naar beneden wou vormen waar zijn overhemd in de weg zat. Plagend maakte ik de bovenste knoopjes los en streelde ik over zijn nu half ontblote bovenlijf terwijl ik hem speels aankeek. 'Ik houd zo ontzettend veel van je Liam.' zei ik hem terwijl ik hem aankeek. De greep van mijn benen liet ik verzwakken terwijl ik hem aan bleef kijken.

'Moet je echt naar boven gaan.' Pruilde ik met een glimlach en gaf haar nog een paar kusjes. Toen ze aan de knoopjes begon te frommelen, keek ik haar aan. 'Je maakt me af en toe echt gek.' Zei ik met een grijns, pakte haar hoofd tussen mijn twee handen en drukte mijn lippen op die van haar. Ik hield zoveel van haar, al tweehonderd jaar lang. Nooit was ik gestopt.

Ik kuste hem terug en keek hem daarna even met een glimlach aan. 'Ik hou van je. Gek of niet gek.' beven hoorde ik Igraine nog niet bellen. O god, die had natuurlijk gewoon een sms gestuurd. Niet mijn favoriete manier van iets aan iemand laten weten, maar afijn. Het was handig, soms. Dan moest ik straks dus weer naar boven. Nouja dat op zich was niet erg, maar ik moest Liam loslaten. Ik wou hem helemaal niet loslaten. Ik legde mijn armen dan ook om zijn nek en keek hem nog even aan. 'Je moet maar heel erg genieten van deze kus, want dat is deze nacht je laatste,' zei ze plagend. 'Tenzij... Je het aan durft om je in een bed te begeven met mij én Iggie.' voegde ik met een ondeugende glimlach toe waarna ik met mijn neus even langs die van hem streelde om hem zachtjes en liefdevol te kussen, zachtjes op zijn lip te bijten en onze kus eigenlijk zo lang mogelijk laten duren.

'Ik blijf veilig in m'n eigen bed.' Grapte ik en drukte mijn lippen op die van haar. Zachtjes als satijn streken ze langs elkaar. Ik trok haar wat dichter naar me toe en genoot van al haar aanrakingen. Mijn armen vonden zich, alweer, een weg om haar middel heen en ergens had ik de neiging om Igraine op dit moment uit het huis te schoppen om samen met Elies te zijn, maar dat deed ik niet - ik had nog wel een beetje fatsoen.

Ik keek hem met een glimlach aan. 'Welterusten Liam.' ik weerstond de neiging mijn lippen weer op die van hem te drukken en liet hem met moeite los met mijn benen en armen om me van het bureau af te laten glijden. Waarom moest hij zo onweerstaanbaar zijn? mijn vingers gleden even over zijn handen en kort zette ik een kus op zijn wang waarna ik hem echt los liet. 'Droom zacht, tot morgen.' zei ik terwijl ik hem aankeek waarna ik ook echt opweg ging naar boven. Ik trok zijn badjas weer goed dicht,gezien die niet meer helemaal zat als eerder en ging naar de kamer waar Iggie in zat. 'Ik dacht ik wacht tot je belt, maar ik hoorde je maar niet bellen.' zei ik als excuus dat ik zo lang bij Liam was gebleven.

Ik bromde nog iets na, en baalde er ontzettend van dat ze weer ineens weg was. Al gaf het me wel een goede reden om nog even verder te gaan waar ik mee bezig was. Ik had één boek vol met informatie over de Originals en begon dit door te bladeren. Er stonden niet ontzettend veel interessante dingen in. Alleen wie ze waren, waar ze hadden gewoond en de krachten die ze bezaten.

In de hele, hele lange tijd dat Elisa beneden was, lag ik op het bed en staarde naar het plafond. Mijn hoofd zat vol met emoties en gedachtes. Ik keek op toen ze binnen kwam en plofte daarna weer in de kussens. 'Als ik had gebeld, dan wist ik zeker dat hij nu al voor de deur stond. Ik wil Seb niet ongerust maken.' Ik duwde mezelf omhoog. 'Als je wilt, kan je ook gewoon bij Liam zijn hoor. Ik vind het echt niet erg.' Ik glimlachte naar haar en kroop daarna onder de dekens.

Ik nam de kleding die Iggie had neer gelegd. 'Hmm, ja misschien wel.' zei ik hoewel dat waarschijnlijk vooral lag aan hoe zij het zou brengen. 'En vanavond gaat het even om jou.' zei ik. 'En ik vind het echt niet afschuwelijk om bij jou te liggen hoor,' zei ik waarna ik bij haar kroop en haar omhelsden. 'Helemaal niet zelfs maar.' ik drukte een kus op haar voorhoofd.

Ik giechelde toen ze bij mij kwam liggen en nestelde me tegen haar aan. Ja, dit had ik vanavond echt even nodig. 'Nog even wat private time met Liam genomen?' Ik kende Elisa langer dan vandaag. Bedenkelijk staarde ik haar aan en glimlachte daarna. 'Ik ben blij dat je mijn vriendin bent. Correctie: dolgelukkig.'

Ik kon enkel even glimlachen bij haar woorden. 'Don't blame me.' zei ik met de glimlach nog rond mijn lippen. 'Ik ook.' zuchtte ik bij haar woorden. 'Want jij bent absoluut de meest geweldige vriendin die je kan hebben, en misschien ook wel het uiterste van mogelijke tegenpolen.' zei ik met een glimlach. Ik drukte een kus tegen haar voorhoofd. 'Je bent de beste Iggie, don't you dare to forget that.'

'I blame je ook niet,' giechelde ik zachtjes en begroef mijn gezicht in haar nek. Glimlachend pakte ik haar hand vast. 'Dat is lief van je, dat je dat zegt, Elies,' zei ik zachtjes. Ik kneep in haar hand en sloot daarna mijn ogen. 'Ik weet echt niet wat er van me geworden was als ik nooit vriendinnen met je was geworden.'

'Waarschijnlijk was je dan, hmmm....' ik dacht even na in hoeverre ik invloed op haar had gehad. Maar met veel positieve dingen kwam ik niet. 'Dan was je nu niet hier, in bed, bij mij,' zei ik uiteindelijk. Mijn armen sloot ik om haar heen en mijn hoofd legde ik tegen die van haar terwijl ik het licht uit deed.

Ik glimlachte flauwtjes. 'Dan was ik nu een losgeslagen, feestende, dodende vampier geweest zonder een schreintje menselijkheid. Vanaf het moment dat ik jou leerde kennen, werd ik zoals ik nu ben. Ik weet niet hoe en waarom dat gebeurde, maar het gebeurde en ik ben je er heel dankbaar voor.' Ik glimlachte nu breder en streelde door haar haren, om er daarna een ingewikkelde vlecht in te maken, op de tast.

Ik keek haar even aan met lichte verbazing. Oké ze was wel anders toen we elkaar net kende dan hoe ze nu is, maar ik zag echt niet hoe dat aan mij kon liggen. Ik was in new york absoluut een losgeslagen, feestende vampier die ook regelmatig mensen doden, maar echt mijn menselijkheid verliezen had ik enkel gedaan vlak na mijn verandering. Met Liam kwam die menselijkheid weer terug en daarna was ik het weer kwijt voor een aantal jaar. Toen ik alle herinneringen en gevoelens voor Liam had uitgesloten begon ik weer met langzaam aan wat menselijker te worden. Maar goed ik was als mens ook al losgeslagen. Volgens iedereen die ik kende althans. Ik moest echter lachen toen ze al tastend een vlecht maakte. 'Goed, ik had wel iets van menselijkheid in me, maar verder was ik precies zo.' sprak ik mijn gedachten uit. 'En egoïstisch, dat vooral.' voegde ik eraan toe. De enige reden waarom ik sommige mensen wel en andere niet doodde waren wegen mijn eigen anonimiteit, veiligheid of iets anders in mijn voordeel. 'Weetje waarom ik in de eerste instantie op je afstapte?' eigenlijk wist ik niet meer of ik dat wel eens verteld had 'Ik dacht: Damn, zij is knap. Volgens mij kan ik best wel plezier met haar beleven vannacht.' Ik glimlachte even. Het was niet zo dat ik op vrouwen viel, maar ik had absoluut niets tegen wat experimenteren. Maargoed, ik was echt erg. Dat kon je wel stellen.

'Misschien omdat ik zag hoe je was. Ik weet het niet precies, Elies,' zei ik bedenkelijk. Daarna lachte ik en keek naar haar op, om op haar neus te tikken. 'Je bent ook wel echt een gekkie, he, Elies? Nou, ik zal je heel eerlijk zeggen, ik voelde me heel geëerd toen je juist mij aan sprak.'

'Jep gek, gestoord, vaag en absoluut maf,' zei ik met een glimlach. 'Maar ik heb wel een perfect leven nu. Dus je zult het met deze gek moeten doen.' zei ik plagend. 'Een Liam, een Iggie. Ik heb bijna medelijden met iedereen die jullie niet heeft.' Absoluut. Zij waren de meest geweldige personen die er bestaan. 'Ben jij niet enorm vermoeid?' zelf merkte ik best wel dat het gedoe met Arthur vermoeiend was geweest.

Ik lachte en legde mijn kin op haar schouder. 'Je haalt zowaar de woorden uit mijn mond, Lies,' giechelde ik en draaide weer op mijn rug. 'Ik ook... Ik zou niet weten hoe mijn leven beter dan nu kan worden.' Ik keek haar aan en knikte daarna. 'Ik ben ook wel vermoeid, maar nu ik eens bij mijn beste vriendin slaap, wil ik ook wel lekker bijpraten. Maar dan kan morgen ook!'

Ik glimlachte even en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Dan kletsen we morgen lekker bij en dan gaan we nu lekker slapen.' Er was een plukje van de vlecht los gegaan welke ik achter haar oor stopte. 'Lekker slapen allerliefste Iggie,' zei ik dan ook met een glimlach.

Ik deed mijn ogen open en duwde mezelf omhoog. Wauw, ik had een hele en hele lange tijd niet meer geslapen sinds vannacht. Maar het deed me goed, gelukkig. Ik ging boven Elisa hangen en grinnikte, terwijl ik me naar haar oor boog. 'Good morning little sunshine!' Ik rekte me uit en stond op uit bed. Klaar voor een nieuwe dag.

Ik had gewacht totdat Igraine in slaap was gevallen voor ik mezelf daadwerkelijk gunde om in slaap te vallen. Hoewel dit enkel een lichte slaap was. De onmiskenbare stem van Igraine drong dan ook vrij snel tot me door waarbij ik me begon uit te rekken en mijn ogen open. 'Good morning my lovely Iggie,' zei ik met een glimlach terwijl ik ging zitten op het bed met mijn blik gericht op Igraine. 'Zo jij hebt er zin in,' lachte ik. Het deken lag nog steeds over mijn opgetrokken knieën en de heerlijke warmte voelde ik dan ook nog steeds.

Ik had de hele nacht niet geslapen. Ik had het niet nodig en daarbij wilde ik dit onderzoek zo snel mogelijk af hebben. Die Originals moesten zo snel mogelijk dit dorp uit, maar dat waren ze zeker weten niet van plan. Waarom ze hier waren? Ik had werkelijk geen idee, maar ik ging het uitzoeken tot op de bodem.
Na een tijdje hoorde ik hoe beide boven ontwaakte, waarna ik vliegensvlug alle boeken en rapporten terug in de kast legde. De rapporten gingen terug in mijn tas: Het laatste wat ik wilde was dat Igraine en Elisa wisten dat ik met Arthur samenwerkte. Igraine vond het vast geen ramp, maar Elisa was er vast minder blij mee.