Huis van Liam en Elisa.

Ik nam een slok uit mijn glas en nestelde me dichter tegen Liam aan. Er ontsnapte een giechel over mijn lippen toen hij over de film begon. 'Nee, ik heb er ook vrij weinig van meegekregen.' gaf ik toe. Maar goed, ik had het knap van me gevonden als ik dat wel had meegekregen. Want geef nou toe, als je naast Liam zit let je toch veel liever op hem? Ik bracht mijn lippen opnieuw naar die van hem om hem te kussen. Nee, van hem ging ik nooit genoeg krijgen.

Behendig zette ik mijn glas op de tafel neer en sloot haar gezicht tussen mijn handen in. Teder kuste ik haar zachte lippen en streek met mijn duim over haar wang heen. Ze is en blijft altijd mijn meisje, wat er ook zal gebeuren. Een glimlach sierde mijn lippen bij deze gedachten, waarna ik mijn lippen los maakte van die van haar en nogmaals langs haar wang streek.

Ik keek hem met een glimlach aan terwijl hij opnieuw langs mijn wang streek en zette mijn glas naast dat van hem op de tafel om daarna op zijn schoot te gaan zitten. Met mijn duim streelde ik kort over zijn kin waarna ik mijn hand liet rusten langs zijn hals. 'Ik hou van je,' opnieuw plaatste ik liefdevol mijn lippen op die van hem.

'En ik hou van jou, dat weet je.' zei ik nadat ik onze passionele kus had afgesloten. Mijn vingers streelde langs haar nek, naar beneden - tussen haar borsten door en eindigde uiteindelijk op haar heupen. Mijn verlangen naar haar was op een of andere manier gigantisch groot op dit moment. Al snel zochten mijn lippen die van haar weer op, waarna ik haar zacht op de bank neerlegde en bovenop haar kroop. Ook al wist ik dat ze het kon houden, ik legde niet mijn hele gewicht op haar en ondersteunde mezelf op een elleboog.

Ja, ik wist het. Maar ik bleef het fijn vinden om het van hem te horen, net als dat ik het fijn bleef vinden het tegen hem te zeggen. Ik voelde een tinteling ontstaan terwijl zijn vingers naar beneden richting mijn heupen gleden en genoot dan ook van deze aanraking. Verlangend kuste ik hem terug en liet ik me op de bank leggen. Plagend liet ik mijn teen onder de rand van zijn broekspijp langs zijn been strelen. Ik liet de hand die in zijn hals lag liggen terwijl ik mijn andere hand naar zijn rug bracht en mijn lippen opnieuw op die van hem plaatsten.

NEW
Vrolijk liep ik het pad van het huis van Liam en Elisa op. Ik voelde me er niet helemaal lekker mee, omdat het toch echt het huis van Liam was, en we niet zo goed met elkaar konden opschieten. Maar ik had het gevoel dat dat verbeterd was na die ene avond in de cocktailbar. Ik klopte aan en wachtte geduldig tot iemand open zou doen.

Met in mijn ene hand een sterke kop koffie en in de andere een document over een van de vermiste personen opende ik de deur. Ik had geen idee wie het kon zijn, maar de meest waarschijnlijke die ik aan kon treffen was Arthur, hij wist namelijk dat Elisa op dit uur weg zou zijn. Echter toen ik de deur opende trof ik een heel ander hoofd aan. Het document wat ik in mijn handen had sloeg ik dicht en ik bekeek haar even. 'Igraine, hai - Elisa is niet thuis..'

Ik glimlachte verrast toen Liam de deur opendeed en wou hem vragen of Elisa thuis was, toen hij al antwoord gaf. 'Oh, oké,' zei ik even overrompeld en wist niet echt wat ik moest doen. Ik besloot om even beleefd en leuk met hem te praten. 'Dus, ik word het bruidsmeisje,' zei ik enthousiast. 'Heb je al een jurk voor me in gedachte? Heb je zelf al een pak?'

Ik knikte toen ze over de bruiloft begon. 'Ja, bruidsmeisje ja.' Probeerde ik zo enthousiast mogelijk te zeggen, verbaasd dat het er zelfs nog enigszins overtuigend uitkwam. 'Eh.. kom binnen?' stelde ik uiteindelijk maar voor, het was ook zo raar om in de deur opening te blijven staan. Toen ik het document weer op mijn bureau had gelegd liep ik naar de stoel toe waar ik op ging zitten. 'Mezelf in pak, ja - het is een leukere gedachten voor Elisa dan voor mij, maar ik doe het voor haar.' gaf ik toe. 'Iets te drinken?' Over haar jurk ging ik niet nadenken, dat mochten Elisa en zijzelf doen.

Ik moest opgelucht glimlachen bij zijn enthousiasme, of het nou oprecht was of niet maakte me ook niet uit. Snel liep ik achter hem aan naar binnen, terwijl ik een korte, nieuwsgierige blik op het document wierp die hij vast had. Ik besloot er maar niets over te vragen. 'Ja, vrouwen en pakken.... Altijd goed,' giechelde ik. Ik keek op en knikte. 'Doe maar wat sterks.'

De eerste de beste fles sterke drank die ik zag draaide ik open en gaf een halfvol glaasje, met wat ijs erin, aan haar. Zelf hield ik het bij de sterke bak koffie die ik in mijn handen had. 'Dus, je komt hier voor Elisa neem ik aan?' veronderstelde ik, toen ik weer op de stoel tegenover haar ging zitten. Met mijn handen ging ik snel door mijn ongedane haren heen en keek haar nieuwsgierig aan.

Ik keek rond in de kamer en merkte op dat het er nog steeds hetzelfde uitzag als de laatste keer dat ik hier was. Ik keek hem dankbaar aan bij het drankje en pakte het aan. Ik knikte bij zijn vraag. 'Sorry, ik wou als verrassing komen, dus ik had haar niet gebeld om te vragen of ze er wel zou zijn. Is ze aan het sporten of jagen?' Ik nam een slok en keek hem nieuwsgierig aan.

'Eerst naar school en daarna zou ze nog even gaan sporten volgens mij.' Eigenlijk had ik geen idee waar ze op dit moment was, maar dat was ook niet erg. Af en toe hadden we tijd voor onszelf nodig en we hoefde niet altijd te verantwoorden waar we waren. Toen mijn koffie op was, zette ik het lege kopje op de tafel neer en keek even naar haar. 'Dus...'

In paar slokken had ik de drank op en zette het glas weer terug op tafel. 'Aha, daar heeft ze het geloof ik wel een keertje over gehad,' loog ik, om er verder niet echt over door te gaan. Ik keek hem aan en moest even glimlachen. 'Dus...' Ik had gewoon op kunnen staan en weglopen, maar dat was echt heel erg onbeleefd geweest en zo was ik totaal niet. 'Ik hoorde dat jij en Arthur het wel goed kunnen vinden met elkaar.'

Ik keek op toen ze over Arthur begon. 'En dat heb je gehoord van wie?' vroeg ik me hardop af en keek haar aan. 'Maar ja, met werk enzo - hij is een aardige kerel.' En we vormde een goed team als het aankwam op de verdwijningen, maar dat gedeelte liet ik maar achterwege. Het was al erg genoeg dat Elisa het had uitgevonden, laat staan als ook nog een Igraine ermee aankwam.

Ik beet peinzend op mijn lip. Ik wou Elisa niet verraden. 'Ik merkte het bij football en op school. Het viel me gewoon op.' Ik glimlachte en knikte instemmend. 'Dat is ie zeker.' De enige vraag was nog, wat hadden Arthur en Liam in godsnaam gemeen? Hadden ze een gemeenschappelijk doel? Ik kon er mijn vinger nog niet op leggen.

Ik knikte maar, ook al had ik zo'n flauw vermoeden dat ze het van Elisa had: wat weet Igraine niet van Elisa. Als Elies ergens mee zit vertelt ze het Igraine sowieso en dat was er waarschijnlijk gebeurd, maar ik zei er niets van. 'Wil je nog wat te drinken?' Ik wees naar haar lege glas en keek vervolgens weer naar haar. Elisa, kom alsjeblieft snel thuis!

Ik twijfelde kort. Ik had makkelijk nee, bedankt kunnen zeggen en ons allebei kunnen verlossen van een hele ongemakkelijke sfeer. Maar voordat ik dat had kunnen bedenken had ik al ''ja, graag'' uitgeroepen. Ik glimlachte verontschuldigend en sloeg mijn benen over elkaar heen. 'Ik, ehm, ik weet niet of ik je wel heb bedankt dat ik die ene keer mocht blijven slapen. Dus, heel erg bedankt voor die ene keer.'

'Geen dank,' wimpelde ik haar bedankje af en vulde haar glas met dezelfde drank als voorheen. Hetzelfde gebeurde met mijn kopje en zo liep ik terug. 'Ik kon het moeilijk weigeren,' gaf ik toe, toen ik weer ging zitten en keek haar aan.

Ik nam het glas weer aan en nam een slokje. Bij zijn laatste woorden keek ik hem peilend aan. Bedoelde hij nou... Nee, vast niet. Hoopte ik. Ik nam nog een slok en keek hem daarna aan. 'En door dat en meerdere dingen, is het nu ook weer een beetje goed tussen ons?' vroeg ik, terwijl ik met mijn vinger tussen ons twee wiebelde.

'Zolang je mijn bruiloft niet verpest wel.' grinnikte ik en sloeg de helft van de inhoud van het glas achterover. We konden het maar net zo goed goedmaken en was het niet voor mij, dan was het wel voor Elisa. 'Dus, ja ik denkt dat het dan wel een beetje goed is ja.'

'Ah, je wilt dus geen Pippa-dejavu?' grinnikte ik, wijzend naar de Engelse bruiloft. De zus van de bruid, die bruidsmeisje was, kreeg alle aandacht op de bruiloft, in plaats van de bruid. 'Ik ga niets vervelends doen. Het is jullie dag.' Ik liet mijn inhoud van het glas erin draaien en keek daarna naar hem op. 'Ik had je nooit ingeschat als een trouw-type. Nou ja, mezelf ook niet. Seb en Elisa zag ik ook niet als mensen die gingen trouwen en toch doen we het nu allemaal.'

'Liever niet nee.' grinnikte ik en dronk mijn glas leeg. Het lege glas zette ik op de tafel neer en mijn voeten belandde ernaast. 'Ik was ook nooit het trouw-type, maar na tweehonderd jaar veranderd er nou eenmaal wel eens wat.' zei ik schouderophalend en knikte. 'We zijn allemaal geen trouw-types, nee.' beaamde ik haar woorden en keek vervolgens wat afwezig naar de muur achter haar.

'Ik mag toch wel een vreselijk leuke, maar toch gênante speech houden?' vroeg ik en moest lachen. Ik nam een slok van het drankje en moest grinniken. 'Elies krijgt toch wel een vrijgezellenfeest, nietwaar? O, ik heb al zulke heerlijke plannen.' Ik dronk mijn glas leeg en haalde ook even mijn schouders op. 'Tweehonderd jaar erover gedaan om te veranderen? Dat gaat langzaam.'

NEW
Elisa drukte haar sigaret uit en gooide hem in de put voor ze het pad op liep richting de deur. Ze hoopte echt dat Liam thuis was, dan kon ze zich tegen hem aan nestelen en niet meer loslaten. Bah, ruzie deed haar eigenlijk nooit wat, maar ze had het dan ook eigenlijk nooit met Igraine of Liam. 'Liam?' vroeg ze terwijl ze de deur achter zich sloot en haar jas op de kapstok hing. Nog steeds geïrriteerd trapte ze haar schoenen uit.