Het huis van Igraine Green

Weer keek ik haar met een grijn aan en keek hoe de stof naar beneden viel. Een hand ging over haar haren terwijl ik zacht een paar keer aan het broekje rukte tot ik het in mijn hand had. 'Mooie vangst hé?' Ik keek haar glimlachend aan en lachte ook even. Het deken voelde zacht en ook zo deed zij.

Ik moest lachen om zijn woorden en sloeg mijn handen om zijn nek. 'Gekkie,' zei ik glimlachend, terwijl ik met mijn neus langs de zijne streelde. Ik gooide de boxer over mijn schouder weg en bleef hem aankijken. Mijn lippen drukte ik zachtjes op de zijne en ik moest opnieuw lachen. 'We zijn wel erg zeg.'

LAU IK HEB TERRA NOVA EPISODE 1, 2 EN 3 GEZIEN!! ZO LEUK!

Zacht streelde ik terug alsof ik een kater was die kopsjes gaf. 'Heel erg.' Mijn lippen kuste haar schouderblad en beten ook hier weer in. Zachter dit keer; ik wou geen tandafdrukken nalaten. 'Klein beetje maar. Jou schuldt trouwens; Jij verleidt me en ik stem gewoon er mee in.

TOF TROUWENS! Ik kijk nu naar echt zo'n leuke film; Sahara.

Ik lachte ongelovig en legde mijn handen op zijn wangen. 'Nou ja zeg, mijn schuld? Jij bent degene die mijn hoofd op hol laat slaan. Maar ik geef het toe, ik kan lastig van je afblijven.' Ik trok hem bovenop me en masseerde zachtjes zijn nek. Ik moest toegeven dat zo'n bed toch veel fijner was dan een bank.

SAHARA IS GEWELDIG!

Bij de masage sloot ik mijn ogen en kreunde zacht. Het was lang geleden dat iemand daarwerkelijk het zo fijn had gedaan bij mij. Het was gewoon lang geleden dat iemand mij gemaseerd had. 'Misschien word je dan wel niet ongesteld, maar die hormonen zijn toch bij ons blijven zitten.' Zacht streelde ik langs haar boven benen en borstkas.

JAAAAAAAA!

'Hmm, klopt,' glimlachte ik en masseerde toen zijn schouders. ' Het was leuk om te zien hoe fijn hij de massage vond. 'Ik vind het jammer dat ik niet ongesteld word. Ik kan nu ook geen kinderen meer krijgen,' mompelde ik afwezig. Ik voelde hoe mijn handen zich verstrakte om zijn schouders, maar al snel liet ik ze los en begon ze weer zachtjes aan te raken. 'Sorry,' fluisterde ik.

Ik keek haar niet aan. Bah, kinderen. Het was altijd gezeur. 'Ik heb nooit de kinderdroom gehad. Als ik daarbij kinderen zou kunnen verwekken dan zou ik er niet aanbeginnen.' Mijn zin in meer was al weer over. Haar handen die zo juist zich hadden verstrakt en nu weer verder gingen hield ik even tegen. Hierbij bracht ik ze naar mijn lippen en ksute hen even zachtjes.

Ik keek even naar mijn handen die hij kuste. 'Ik had er niet over moeten beginnen he?' Ik zuchtte even kort. 'Nou, dan weet je dit ook weer van me. Ik heb een zieke obsessie om dingen te hebben die ik toch nooit zal kunnen hebben.' Oké, ik begon weer te overdrijven. 'Sorry, dat is ook niet waar. Ik.. Ik weet niet. Ik houd er wel over op.' Ik glimlachte even onzeker naar hem, omdat ik niet wist hoe hij hierop zou gaan reageren.

'Misschien had e het niet moeten doen, maar je deed het toch.' Verzuchtte ik en haalde even achteloos mijn schouders op. Soms was ik dus niet de persoon waar je echt mee kon praten. Iets wat ze ni zelf ondervond. Zacht kuste ik haar lichaam een paar keer. 'Ik begrijp je wel ergens... En als er kinderen uit jou zouden komen waren ze vast prachtig.

Ondanks de pijn die dit onderwerp opriep, moest ik toch lachen. 'Ze zouden altijd prachtig voor mij zijn, hoe ze eruit zouden zien. Oké, dat was zo'n typische moederlijke uitspraak.' Ik besloot het onderwerp te laten rusten en me weer op Sebastiaan te richten. Een beetje aarzelend drukte ik mijn lippen weer op de zijne. Ik vond het nog steeds een beetje lastig om in te schatten hoe hij op dingen reageerde.

Ik zoende haar terug, maar haalde mijn lippen al snel weer van de hare af. 'Wil je er verder over praten?' Serieus keek ik haar aan. Ik wilde niet de man zijn die haar leek te gebruiken of wat dan ook... Zacht streelde ik over haar zij en keek haar aan. 'Hoe kom je dat je dit bent geworden?' Misschien moest ik mijn zinnen maar verzetten op wat anders dan dat blote lichaam dat tegen me drukte.

Ik schudde mijn hoofd. 'Maar ik wil je wel vertellen over hoe ik vampier ben geworden.' Ik pakte zijn hand vast en haalde diep adem. 'Ik leefde in Brazilië, in een arm dorpje met mijn ouders. Tijdens een nacht kwamen er een groepje mensen ons huis binnen. Ik was toen negen jaar. Ze doodden mijn ouders en namen mij mee. Ze hebben me opgevoed, maar ook misbruikt en mishandeld. Uiteindelijk, toen ik oud genoeg was, maakte ze van me een vampier. Meteen daarna heb ik ze allemaal gedood.' Ik kneep even in zijn hand en liet mijn adem ontsnappen. 'En bij jou?'

Ik keek haar verbouwreerd aan. Misbruikt? Mishandeld? Deze vrouw vertoonde zoveel liefde dat het me echt verbaasde dat ze daadwerkelijk iemand kon vermoorden. Oké, ondanks alles was ze een vampier, maar dan nog... 'Wel... Ik... Een vampier veranderde me toen ik sliep. Hij vond dat dit een vloek was voor degene die ik was. Een persoon die voor de eeuwigheid met zichzelf moest leven en geen geluk mocht kennen of zou kennen. Blijkbaar heeft hij ongelijk, want nu ben ik compleet gelukkig.' Zacht kuste ik haar even. 'Enkel weet ik niet meer wat ik daarvoor heb gedaan.'

Ik keek hem even aandachtelijk aan. 'Ben je er ooit achtergekomen wie de man was? En waarom hij jou heeft uitgekozen? En, wanneer ben je eigenlijk getransformeerd? Straks vergeet ik nog je verjaardag,' glimlachte ik. Ik streelde even zachtjes zijn wang. 'We kunnen samen nog weleens in oude archieven dingen over je verleden zoeken. Alleen als je wilt hoor!' Ik kroop tegen hem aan en legde mijn hoofd op zijn borst.

'Ik weet niet de presieze datum, maar het is in 1820 gebeurd. Waarschijnlijk had ik een vrouwtje van hem afgesnoept. Of hem uitgedaagd... Ik weet wie ik ben en waar ik van kom, dat is niet het probleem. Van degene die me dit heeft aangedaan is er geen spoor meer te vinden. Maar ik vind het niet bepaald erg.' Ik strekte me even uit en zette weer de film op. Enkel omdat het uit met de pret was. Blijkbaar.

Ik luisterde aandachtig naar wat hij zei en knikte. Toen hij de film weer aanzette, snapte ik het gebaar en keek dus maar een beetje afwezig naar de film, al kon ik me er echt niet concentreren, doordat hij naast me lag. En dat bedoelde ik positief. Mijn hand gleed langs zijn arm, terwijl ik naar hem glimlachte.

Zacht volgde mijn vinger haar ruggengraat en ik keek haar even aan. Mijn lippen drukte ik weer op die van haar. 'Oké, nu wil ik je echt ontzettend graag.' Weer kroop ik op haar en kuste haar lippen. Teder en hartstochtig. Mijn manier om alles achter ons te laten.

Ik sloot mijn ogen toen hij zijn vinger langs mijn rug liet glijden en giechelde toen hij weer op me kroop. Ik was blij dat ik hem niet boos had gemaakt. Zijn lippen beantwoordde ik vurig en verlangend. Mijn armen kwamen om zijn nek, om hem dichterbij te duwen en ook te zorgen dat hij niet meer weg zou gaan.

Kinderen was iets wat Igraine niet kon hebben. 'Ik kan je veel geven. Erg veel. Alles buiten kinderen. Technisch gezien kan ik ze wel geven, maar je weet wat ik bedoel. Dus hopelijk neem je een beetje genoegen met wat ik je wel kan geven.' Ik doelde op liefde. Op hartstocht en ik was nu eenmaal een man die stond te springen voor haar.

Ik luisterde even ademloos naar zijn woorden en knikte toen. 'Ik ben blij met alles wat je geeft, al is het maar iets kleins of juist iets groots. Sorry dat ik het zo anders heb laten blijken,' fluisterde ik. Mijn hand legde ik op zijn wang en zachtjes streelde ik met mijn duim over zijn huid, terwijl ik een zacht kusje op zijn lippen drukte.

Ik opende mijn ogen bij zijn woorden en grinnikte. 'Je ziet er ook zo groot en sterk uit,' zei ik en kuste zijn pruillipje. 'Sorry dat ik je niet begrijp. Maar weet wel dat ik niet bang voor je ben, want ik weet dat je me niets aan zal doen.' Ik keek hem serieus aan en glimlachte toen weer. Ik trok hem naar me toe voor een korte omhelzing, om hem daarna weer te kussen.

'Dat is om je beter te kunnen omarmen. Sorry, op te eten.' Ik grinnikte zacht en kuste haar terug. Zacht streelde ik weer haar middel en heupen. Langzaam op naar haar bovenbenen.

'Had je moeten bedenken dat ik net zo groot en sterk als jou was. Dan had je even anders gepiept,' giechelde ik en verstrengelde mijn vingers met de zijne. Ik moest even glimlachen, omdat zijn vingers de mijne bijna verslonden. Mijn lippen drukte ik even zachtjes tegen de zijne, maar daarna steeds standvastiger.