Huis van de fam. Peterson

Ik nam mijn jas toen ik hem naar buiten volgden hoewel ik geen schoenen aan had. 'Daarom vertel ik het nu.' ik kwam bij hem staan naast zijn auto. 'Omdat ik vind dat je het moet weten.' Ik ging hem ook gewoon laten weten wat ik dacht nu. 'Ik wil geen geheimen voor je.' zei ik terwijl ik hem aan keek. 'Het is nou eenmaal niet iets wat ik zomaar kan zeggen, en mijn ma wou dat ik ermee wachtte, maar ik wou het je vertellen. Ik moest het je vertellen. Ik ben, of was, bang. Bang om jou kwijt te raken.' mijn ma was blijven hammeren op dat ze het te vroeg vond en op die manier zij zo veel mensen was kwijtgeraakt en dat wou ik niet. Ik wou hem niet kwijt.

Met mijn armen over elkaar heen keek ik hoe ze aan kwam lopen. Ik probeerde niet aan haar toe te geven, maar haar gezicht liet me smelten. 'Je weet dat dit heel hard aankomt he? Dat het nogal lastig is om dit te geloven?' Ik beet op mijn lip en keek weg. Ik wilde haar ook niet kwijtraken, maar ik wist ook niet hoe ik hiermee om kan gaan. 'Het spijt me Alicia, maar dit is moeilijk voor me,' mompelde ik zachtjes.

Ik keek hem aan. 'Ja, dat begrijp ik best.' ik probeerde ondertussen te negeren hoe koud de stoep was aan mijn sokken. 'Ik wil je alles uitleggen als je iets wil weten. Je mag me alles vragen, alles zeggen. Ik wil alles wat ik kan doen voor je doen om het minder moeilijk te maken.' desnoods bleef ik tot morgen ochtend hier staan om met hem te praten. 'Het spijt me dat ik het je niet eerder heb verteld of je er beter op heb voorbereid.' zei ik. Maar nu hij hier nog stond, rustig in zekere zin, niet schreeuwden, gaf het een opluchting ergens. Het was goed dat hij het nu wist.

Ik keek haar nog even aan, maar zuchtte daarna en wendde mijn hoofd af. 'Het is koud, ga maar weer naar binnen,' mompelde ik en wreef even door mijn haren. Ik had hoofdpijn gekregen. Ik liep aarzelend naar haar toe, drukte een kus op haar voorhoofd en stapte daarna mijn auto in. 'Ik zie je nog wel Alicia.' En ik reed weg.

gone

NEW
Na mijn sleepover met Teoh en mijn tijd met Zoe, vond ik dat ik ook maar naar Alicia moest gaan. Ik wou niet dat ze dacht dat ik haar was vergeten of zoiets dergelijke. Ik vond enkel niet de tijd om haar dat duidelijk te maken buiten af en toe een pauze waarin we spraken. Nu stond ik dus op haar drempel op de bel te duwen.

Het duurde even voor tot me door gedrongen was dat de bel was gegaan en dat dat de afwijking was van de muziek die ik maar al te goed kende. Terwijl ik half opsprong draaide ik het volume dan ook flink omlag om de deur open te doen. Voor de deur stopte ik om de deur open te doen, nieuwsgierig naar wie er had aangebeld. 'Dan!' riep ik uit toen ik door had de hij voor de deur stond waarna ik hem om zijn hals vloog.

Ik knuffelde haar terug en lachte even. 'Ook hallo Alicia!' Hierbij liet ik haar meer los zodat ik haar aan kon kijken. 'Iemand heeft me precies gemist of begrijp ik dat nu verkeerd?'

'Je begrijpt me helemaal verkeerd.' zei ik terwijl ik hem ook iets losser liet. 'Ik heb je heel erg gemist,' zei ik beschuldigend, ik kon het toch niet onderdrukken om te glimlachen. Ik nam hem nog even steviger vast waarna ik hem los liet en hem naar binnen liet. 'Of kwam je alleen een knuffel halen?' vroeg ik terwijl ik op zij stapte zodat hij erlangs kon.

Ik lachte even bij haar acteerkunsten, maar hernam mezelf weer snel. 'Waar zie jij me voor aan?!' Ik liep naar binnen en ging meteen naar de woonkamer uit goede en oude gewoonten. 'Hoe gaat het?'

'Een teddybeer,' zei ik waarna ik de deur achter hen sloot en hem volgde naar de woonkamer. 'Prima,' antwoorden ik automatisch. 'En met jou? Wil je trouwens iets drinken?' vroeg ik waarbij ik bleef staan .

Ik grijnsde en nam haar in mijn armen om haar weer te knuffelen. Wat was het toch een schatje. 'Oh werkelijk? Anders weet je dat ik er ben. En ja, gaat goed. Jou wel een beetje gemist om eerlijk te zijn.' Hierbij liet ik haar los. 'Iets fris is goed voor me.'

Ik haalde me schouders op toen hij vroeg of het werkelijk zo was terwijl ik naar de keuken liep. We hadden een open keuken waardoor ik nog Gewoon met hem kon praten. 'Ik zie jou eindelijk buiten school zonder Zoë of Teoh, Teoh heeft eindelijk gedeeld wat er in zijn hoofd omgaat en we hebben wat er tussen ons was eigenlijk uitgepraat en we mijden elkaar niet meer. Het gaat prima.' concludeerde ik daaruit. Er waren daarbuiten nog wat plus- en minpunten, maar die kon ik eigenlijk niet delen of waren niet noemenswaardig. 'En tussen jou en Zoë nog alles goed? Maakt Kylan je nog het leven zuur of is hij weer weg?' vroeg ik terwijl ik hem een cola overhandigde en op de bank ging zitten. Mijn moeder was er toevallig niet, dat kwam eigenlijk wel mooi uit.

Ik knikte even bij haar woorden. 'Gelukkig is het min of meer goed tussen jullie twee.' Hierbij nam ik de cola aan en wachtte tot zij zat. 'Toch niet zo erg als ze erbij zijn? Ik ben het; je goede oude Danny. Wel, Kylan is gelukkig terug naar de universiteit. Football gaat hem goed af en blijkbaar de rest goed genoeg om door te gaan. Thank God! Ik zou niet nog een jaar met hem in huis aankunnen. Een heel jaar.' Met een grijns keek ik haar weer aan voor ik een slokje Cola dronk.

'Nee, is ook niet erg. Maar soms wil ik mijn goede oude Danny even voor mezelf,' zei ik met een glimlach. 'Ja, als ik jou af en toe zo hoor ben ik blij dat ik niet een broer of zus heb.' zuchtte ik. Ik nam een slok van mijn cola waarna ik hem even aan keek. 'Jij en Zoë blijven een lief stelletje, jullie zijn echt te lief samen,' floepte ik eruit.

'En hier ben ik dan; volledig tot uw dienst.' Bij haar woorden glimlachte ik naar haar. 'Eh dankje? Waar kwam dat opeens vandaan?' Ik porde haar kort waarna ik weer een slokje nam. 'Dus de mama is uit huis? Dikke partyyyy!'

Ik haalde mijn schouders op toen hij vroeg waar daar dat vandaan kwam. 'Hey,' lachte ik toen hij mijn zij porde. In een automatische reactie was ik opzij geschoven en probeerde ik nu de cola in mijn glas te houden. 'O shit, mijn muziek!' schoot me te binnen bij zijn woorden. 'Nouja pech.' ik was even te lui om op te staan. Daarbij stond het gewoon zachtjes. 'Ja, ze ging mijn opa en oma weer naar huis rijden. Maar daar is ze al een uur mee bezig dus waarschijnlijk is ze daar blijven hangen.' zei ik, toch moest ik even lachen om zijn woorden.

'Waarschijnlijk aangezien ze toch zo graag praat. Dus van wie zou je dat nu weer hebben?' plaagde ik haar zachtjes en sloeg een arm rond haar schouder. Ik had de moeder van Alicia graag. Ik vond haar jong van geest. Helemaal anders dan die van Teoh en ik kon met deze daadwerkelijk gewoon praten. Niet dat ik dat niet kon met die van Teoh. Maar mevrouw Peterson maakte me niet zo nerveus. 'Muziek is prima. The Script niet? Als ze naar Amerika komen koop ik wel kaartjes voor ons. En Teoh.'

Ik legde mijn hoofd tegen hem aan toen hij zijn arm rond mijn schouder sloeg. 'Dat valt best mee.' verdedigde ik mezelf. 'Oké, misschien praat ik soms te veel...' gaf ik toe. Ik probeerde kort te luisteren naar de muziek, maar mijn stereo stond op mijn kamer en je hoorde nu nog vrij weinig. 'Ik heb de twee albums erin zitten geloof ik, en volgens mij ook vier van U2.' zei ik met een glimlach. 'Vanaf Oktober is de nieuwe worldtour, dus dat duurt nog even, maar deal!' lachte ik. 'Dat lijkt me heerlijk.'

'U2 is echt te duur voor tickets en oké, fangirl. Ik betaal enkel voor ons. Zie het maar ls een verjaardagscadeau of zoiets.' Ik grijnsde en staarde even uit het raam. 'Dus nog belanrijke updeats voor me?'

Ik moest lachen en gaf hem een knuffel. 'Je bent gek. Dan ga ik een extreem vroeg verjaardagscadeau voor jou bedenken.' Eigenlijk wist ik al wel iets. 'Man ik heb je gemist,' zuchtte ik. Ik dacht even na. Ik had hem een poos geleden iets willen vragen, maar er nooit een geschikt moment voor gevonden en nu maakte het eigenlijk niet meer uit. 'Heb je eigenlijk al met Teoh gesproken?' vroeg ik me hardop af. Het had niet zoveel zin om hem dingen dubbel te vertellen.

Even keek ik haar nadenkend aan waarna ik haar los liet en de glimlach meer verdween. We hebben wel eens gepraat, ja. Waarom?' Ik kneep even zacht in haar schouder. Opeens konden stemmingen zo hard veranderen namate van het gespreksonderwerp.

'Nadat ik het met Teoh heb uitgepraat bedoel ik.' Ik twijfelde of dat wel het juiste woord was. 'We hebben een uh pauze.' ik begon me steeds meer af te vragen of dat het nog wel goed kwam en die twijfel werd alleen maar groter als ik me niet goed voelde.

'Nee, denk ik. Ik heb hem meegesleept van het feest naar huis en dat is de laatste keer dat we over jullie hebben gepraat...' Ik wou het niet over gaan hebben wat hij allemaal nu precies gezegd had. Dat zou een vriend veraden. 'Pauze? Waarom hou ik niet van dat woord?'

'Nu ben ik niruwsgierg naar wat jullie over me zeiden.' zei ik met een glimlach. 'I don't like that word either.' zuchtte ik. 'Als ik hem zie, nouja we hebben geen ruzie of iets en we spreken elkaar gewoon, maar ik ben elke keer bang dat het echt goed komt.' zei ik.het klonk raar nu ik het zo zei, maar hij begreep me vast wel.

'Wat? Ik snap jou niet meer. Jullie niet meer.' Teoh en Alicia waren een leuk stel, maar relaties werkte niet als de een niet meer de ander kon accepteren. 'Hij vertelde me dat hij het moeilijk had met het hele heks-zijn.' Nou, deels had hij het daarover gehad.