Huis van de fam. Peterson

'Tussen jou en Logan is alles nog goed toch?' vroeg ik. Ik vond het echt heel leuk voor hun. Maar toch betrapte ik mezelf erop dat ik best wel jaloers was. Het leek wel alsof er tussen haar en Logan nooit iets fout ging, en zo leek het ook bij Zoë en Daniël. Ik nam mijn glas van de tafel om de laatste slok te nemen.

'Ehu.' Ik kon haar niet vertellen over de wedstrijd en wat daarna was gebeurd of over alle meningsverschillen die we gehad hadden, omdat ze allemaal betrekking hadden op wat Logan was. En dat was iets wat ik haar niet kon zeggen. Ik nam ook een slok toen zij dat deed en waagde me toch de vraag te stellen over wat ze verwachtte dat ging gebeuren. 'Denk je dat het nog goed komt?'

Ik haalde mijn schouders op bij haar vraag. 'Ik hoop het.' antwoorden ik. 'Ik ben een beetje bang dat het sowieso afhangt van of ik hem weer opzoek.' zeker nu hij vampier was en mij om die reden liever niet in de buurt had. Aan de ene kant was dat heel lief, maar ik vond het gewoon niet leuk. 'Het is een beetje zo dat elke keer als we het leuk hebben samen we eindigen met ruzie.' ik keek haar even aan. We praten het ook nooit gelijk uit. Altijd liep er een van ons weg zonder dat alles weer goed is.

'Ik hoop het ook.' zei ik met zoveel oprechtheid die ik in me had. 'Maar misschien hebben jullie allebei wel even tijd nodig. 'En dan zal hij je vast missen en komt ie vanzelf terug.' Met een glimlach gaf ik Alicia een zacht duwtje. 'Je bent immers onweerstaanbaar, daar kan niemand tegenop.' Maar ik had Teoh wel gezien met dat blonde meisje, die Genevieve en hij leek aardig in haar ban.

'Ik denk niet dat tijd geven gaat helpen. De afgelopen tijd hebben we elkaar veel ontlopen en slechts enkele keren gezien.' zuchtte ik. Ik zat al een tijdje met een ding in mijn hoofd en twijfelde er over het gewoon te doen. Maar ja, dan was weer ik degene die aankwam om het goed te maken en het initiatief nam. Ik lachte even bij haar duwtje. 'Hallo, heb je die Genevieve wel eens gezien?' vroeg ik haar. Zij was hartstikke knap, net als Eleanor, maar ik geloof dat die inmiddels niet echt meer iets in die trant met Teoh wou.

'Ik heb haar wel eens gezien, ja.' zei ik met een donkere blik en vervolgde toen; 'En gevoeld dat ze gevaarlijk is. En het lijkt op Teoh overgeslagen te zijn, heb je ook gemerkt dat hij verandert is?' Ik bedoelde met die vraag zoveel meer dan ik hardop uit durfde te spreken. Ik wilde niet dat het waar was, maar ik had mijn vermoedens, zeker door wat Logan had gezegd.

Haar opmerking over dat hij veranderd was, was eigenlijk best wel recht op haar doel af. Tenminste, dat gokte ik. Ik wist dat ze van vampieren wist, ik wist het tenslotte van haar. Ik wist enkel niet dat het haar al was opgevallen. Goed, mij viel het op dat er iets anders was geweest, maar daar had ik ook niet zozeer op gelet. Ik twijfelde heel erg in hoeverre ik hierover iets kon zeggen. 'Je hebt het al gemerkt toch? Het enige wat je van mij nog hoeft is een bevestiging of niet?' vroeg ik. Uit het niets zeggen dat hij een vampier is was namelijk niet iets wat ik zou doen, maar als ze het zelf al had gemerkt, dan mocht ik het toch best bevestigen?

'Ja, wat hij Logan had gedaan, zoveel schade dat was bovennatuurlijke kracht, dat kon echt niet anders. En die Genevieve waar hij omheen hangt, ze is een Kole. Oma vertelde me over die familie.' Ik wilde de woorden niet in mijn mond hebben, dus sprak ze niet direct uit, maar de toestand van Teoh maakte alles nog net was ingewikkelder. Zoals altijd.

'Dan ja,' zei ik bij haar woorden. Ik had geen eens zin om er om heen te draaien. 'Ze heeft hem veranderd in een vampier, ja.' zei ik waarbij ik haar aankeek. 'Daarom denk ik ook dat het van mij gaat afhangen, hij is bang me pijn te doen geloof ik.' of bang om me aan te vallen, nouja, was eigenlijk het zelfde. 'Ugh, zoveel gedoe, kan het niet gewoon makkelijk zijn.' zuchtte ik.

'Wauw, dit is zo vreemd.' sprak ik nogal niet tactvol mijn gedachten uit. 'En het is hem geraden dat hij bang is je pijn te doen. Ik wil niet weten wat hij Logan aan had kunnen doen.' Mompelend keek ik naar mijn glas. Ik had nu pas door dat ik echt boos was op Teoh. 'Het is nooit makkelijk, daar ben ik ook al wel achter.' verzuchtte ik.

'Dat zou hij nooit met op zet doen.' zei ik 'hij kan er ook niets aan doen dat zij hem veranderde...' ik merkte dat ik hem aan het verdedigen was, maar liet het zoals het was. Bij haar laatste opmerking waarna ik haar aankeek. 'Bij jou lijkt het altijd zoveel makkelijker.' zei ik zonder er echt over na te denken.

'Alicia, je hoeft hem niet te verdedigen, hij is zo stom geweest om dit te laten gebeuren. En hij loopt nog steeds met die Genevieve rond, dus je kan mij niet wijs maken dat hij er compleet tegen was.' sprak ik haar toe. Maar misschien was zoiets niet wat ze wilde horen, aangezien ze hem toch zelf verdedigde. Bij haar opmerking zuchtte ik en schudde mijn hoofd. 'Het líjkt makkelijker, dat is het niet.' zei ik zachtjes.

Ik wist dat hij nog steeds met Genevieve rond liep en ik wist echt niet waarom. Bij het feest van Samuel had ik dat ook wel gemerkt. Ik wist niets tegen Frances in te brengen ookal zocht ik ernaar. 'Wat is er dan Frances?' vroeg ik toen ze zei dat het zo leek, met een duidelijke nadruk op leek. Eigenlijk wist ik vrij weinig over hoe het tussen hun zat. Goed, ik ging er eigenlijk ook wel een beetje vanuit dat ze me genoeg vertrouwden om het te zeggen als er iets was. Toch, ik had er ook naar kunnen vragen.

'Niets, het is echt niets.' Ik glimlachte naar Alicia. 'Gewoon, de dingen die er altijd bij komen.' Ik wimpelde maar weg dat er iets aan de hand was. Logan's geheim aan Alicia vertrouwen kon ik echt niet over mijn hart krijgen, het was het één of het ander. Óf Logan kwetsen door het haar te vertellen of Alicia voorliegen.

Ik dacht even na. Volgens mij hadden ik en Teoh serieus nog nooit ruzie gehad over iets normaals. Niet zo goed weten wat ik moest zegen hield ik mijn. Mond maar. Voor ik iets zou zeggen wat ik helemaal niet wou. Ik had haar nog even onderzoekend aangekeken, maar besloot het er maar bij te laten.

Mijn glimlach vervaagde langzaam en ik dronk snel mijn glas leeg. 'Zullen we wat gaan doen? Ik kan niet echt stil zitten vandaag.' Vragend keek ik Alicia aan, met een grijns op mijn gezicht. Ze zou vast wel weten wat ik bedoelde met 'wat gaan doen'. Ik wilde haar iets laten zien dat ik pas onder de knie had gekregen en ik was benieuwd naar wat zij nog meer kon.

Ik zonk een beetje in gedachten en keek op bij haar "zullen we wat gaan doen?" ik keek haar met een glimlach aan. 'Ja!' ik had wel even zin om iets te doen wat niets met Teoh te maken had en snapte waar Frances op doelde. 'We kunnen naar zolder gaan?' stelde ik voor. Ik wist dat ze daar nog nooit was geweest, niemand eigenlijk. Maar mijn moeder vond het vast niet erg.

'Sure!' zei ik met een brede grijns en sprong op om alvast de trap op te gaan. Ik was nog nooit op de zolder geweest, maar hoe ze het zei, verwachtte ik dat het op ons kamertje leek dat afgesloten was voor buitenstaanders. Echter hoopte ik dat die van huize Peterson groter was, want thuis kon je nergens lopen zonder flesjes en potjes om te stoten. Of anders de stapels boeken wel.

Ik volgde Frances naar boven en opende langs haar de deur met de sleutel die opgeborgen was op het randje boven de deur waardoor ik hem dus naar beneden moest halen met telikinese omdat ik er anders niet bij kon. Ons huis was niet heel groot, maar de zolder was toch nog een hele bovenverdieping, aan de zijkanten waren enkel stukken schot waarachter rotzooi lag en het dak was schuin waardoor je niet overal helemaal rechtop kon staan. Het had makkelijk voor een slaapkamer kunnen dienen, maar al die jaren dat het huis in onze familie was was dit de ruimte die eigenlijk gebruikt werd voor het hele heksen gebeuren. Het was er daardoor ook erg vol en ook stonden er meerdere boekenkasten die uitpuilen. Er stond een enkele tafel met vier verschillende niet bij elkaar passende stoelen bij. Er was slechts een over van de originele vier, de rest was of doorgezakt door dat ze oud waren of overleden bij iets wat was mislukt. Een van de stoelen moest vorig jaar nog worden vervangen doordat ik er per ongeluk een in de fik had gestoken, oeps.

Ik moest lachen toen ik de inrichting van de zolder zag. Het zal wel een heksen ding zijn, dat altijd alles er rommelig en stoffig uit moest zien. Tevreden haalde ik een vinger over een boekenplank en keek naar de hoeveelheid stof. Ja, precies hetzelfde als bij ons thuis. 'Wij hebben ook zo'n kamer.' zei ik met een grinnik en bekeek wat flesjes.

'Ja, het is nogal een rommel, maar dit moetje ook niet willen schoonmaken.' zei ik toen ze haar vinger over een boekenplank haalden. Ik ging zitten op een van de stoelen en haalde de tafel grotendeels leeg. 'Mijn moeder brengt hier serieus veel te vaak tijd door,' glimlachte ik. Ik snapte het ook wel, het was fijn hier te zitten. Het voelde gewoon prettig. Daarbij had ik het voordeel dat er dan als er iemand was we niet in mijn slaapkamer hoefden te zitten want die was gewoon te klein.

Ik nam plaats tegenover Alicia en keek naar wat spulletjes die er op stonden. Ik voelde de stoel onder me kraken. Een gevoel van 'thuis' overspoelde me, ik voelde me hier prima op mijn gemak tussen al dat magische en oude spul. 'Wij zijn er thuis één keer aan begonnen. Maar uiteindelijk kwam oma een boek tegen dat ze al jaren kwijt was en verdiepte zich daar in, mam vond een dode muis en durfde een hele week niet naar binnen en ik was al lang blij dat ik niet hoefde te gaan poetsen.'

Ik lachte even bij haar verhaal. 'Mijn moeder kennende is het vaak zat geprobeerd, maar ik denk dat ze het heeft opgegeven.' ik nam wat schaaltjes die er stonden en zette ze voorzichtig aan de kant. Terwijl ik een oud handgeschreven boek verplaatste waarin ik had zitten lezen schoot me iets te binnen. 'Jij weet zeker niet hoe ik aan vervain kan komen?'

Ik bestudeerde het boek dat Alicia aan de kant legde en keek op bij haar vraag. 'Hangt er van af wat je er van plan bent mee te doen?' Met een onderzoekende blik keek ik Alicia aan. 'Wat heb je, je in je hoofd gehaald Alicia?' Ik wilde niet dat ze iets roekeloos ging doen, iet stoms.

Ik keek haar aan waarbij ik even lachte omdat ze aan hele andere dingen dacht dan ik. 'Ik had ergens gelezen dat vampieren mensen kunnen dwingen dingen te doen, zeggen, vergeten, denken en dergelijke en ook dat het helpt een sieraad met vervain erin te dragen omdat het dan niet kan. Ik dacht, voor het geval dat?' ik doelde niet per se op Teoh, het idee dat er best wat vampiers hier rond liepen was toch best wel een angstaanjagend idee soms.