Huis van de fam. Peterson

OMG HAHA ER MISTE EEN WOORD NIET ECHT GOED KOMT ok faal.

'Niet echt goed komt,' verbeterde ik mezelf. Ik stootte iets wat op een lach leek uit, maar echt grappig was het niet. 'Ja, dat weet ik. Hij weet niet wat hij erover moet denken, maar dat weet ik ook niet.' zei ik eerlijk.

'Maar ik wel! Dus daarom zei ik dat ik er eerst ook niet echt mijn weg mee wist, maar je bent nog steeds Alicia. Mijn beste vriendin en iemand die ik erg graag in de buurt heb. Meer heb ik niet nodig en als meer zie ik je ook niet.' Hierbij sloeg ik mijn arm rond haar heen. Ik ging niet zeggen dt het goed zou komen, want misschien, waarschijnlijk, zou het dat niet. 'Lieve kleine Alicia.'

Ik glimlachte breed bij zijn woorden. Dat was dus hetgene waarvoor ik Danny had moeten bedanken. 'Je bet geweldig Dan,' zei ik terwijl ik me in zijn armen nestelden. Het ontging me niet dat hij niet zei dat het vast wel goed zou komen en ik kende hem lang genoeg om daaruit op te maken dat de kans die hij inschatte dat het goed zou komen erg klein was. Een enkele traan voelde ik over mijn wang glijden. Het was niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste. Mijn hoofd legde ik op zijn schouders terwijl ik hem iets losser liet. 'Jij denkt hetzelfde.' zei ik hardop waarbij ik op mijn lip beet.

'Alicia...' Oké, ik was zo slecht in troosten, maar streek langs haar wang. Wat moest ik dan? 'Ik wil je geen valse hoop geven, hoewel hoop koesteren niet altijd slecht is. Ik weet ook niet perfect wat er in Teoh afspeelt. We praten wel, maar ik ben hem niet. Wat als ik nu zeg tegen je dat alles goed komt en jullie een droomkoppel gaan zijn en trouwen en later vele kindjes krijgen? Juist ja, ik zou je enkel teleurstellen als het niet zo is.' Zacht streelde ik over haar rug. 'Kom hier! Ik ga je platknuffelen.'

'Ik wil ook dat je eerlijk tegen me bent en ik had niet anders verwacht.' zei ik. 'ik weet ook eigenlijk niet waar ik op hoopte dat je zou zeggen, want als je dat had gezegd had ik het waarschijnlijk niet eens geloofd.' Met een glimlach kroop ik weer meer in zijn armen. 'Ik ga gewoon hopen dat alles goed komt en dat we nog lang en gelukkig leven, dan is het pas echt een sprookje.' zei ik met een glimlach. Ik had me er al een poosje bij neer gelegd dat het van Teoh afhing, dus veel kon ik er aan doen en ik wou niet mijn tijd met Danny samen verpesten.

'Oké, laat we deze dodenboel een beetje opvrolijken en iets gaan doen! Jij mag kiezen wat we gaan doen en ik volg je daarin.' Met een glimlach keek ik haar aan en drukte haar even zachtjes tgen me als wijze van een knuffel.

'Dat ia gemeen, waarom moet ik kiezen?' vroeg ik terwijl ik nadacht. 'We kunnen uhm, zwemmen, iets drinken of eten. Uhm... Tot zo ver mijn creativiteit.' zei ik waarna me ineens iets te binnen schoot. 'We kunnen bowlen!' zei ik. Man dat had ik al lang niet gaslaan. Nog steeds zag ik tegen hem aan.

'Drinken en bowlen! Jup, I'm in!' Hierbij sprong ik recht, dronk mijn cola op om me daarna weer in mijn jeansjasje te wringen. 'Kom op, Alicia! Ik ga je zooo hard inmaken!'

Ik lachte en dronk snel mijn restje cola op. 'Wacht, mijn stereo.' lachte ik. Ik liep mijn kamer in en drukte hem uit om mijn zomerdag van de kapstok af te halen. 'Pas op met wat je zegt, ik kan me nog herinneren dat de laatste keer ik won,' lachte ik. Hoewel dat jaren geleden moet zijn en eigenlijk wist ik niet eens zeker of dat de laatste keer was.

-----
Ik maak even bowling ding aan (:

NEW
Ik had afgesproken met Frances en wist dat ik nog steeds van dat gedoe met Teoh moest vertellen. Vluchtig gaf ik mijn moeder een knuffel die op het punt stond weg te gaan. 'Tot vanavond,' glimlachte ik waarna ik de keuken weer in ging om de laatste restjes uit de vaatwasser op te ruimen en wat te drinken voor mezelf in te schenken.

Vanaf de auto trok ik een sprintje richting de voordeur van Alicia's huis en was blij toen ik onder het afdakje stond. Het was een broeierige zomerdag geweest vandaag en dat merkte je nu ook aangezien het met bakken uit de lucht kwam vallen. Ik wreef de regen van mijn voorhoofd en streek mijn natte haar naar achteren. Ik begroette de moeder van Alicia die net naar buiten kwam en kletste wat over koetjes en kalfjes totdat de regen minder was en ze wegging. Ik liep toen naar binnen en zocht Alicia. 'Hai, Alicia?'

'In de keuken, wacht ik kom er aan,' zei ik toen ik Frances haar stem hoorde. Mijn moeder had haar zeker binnen gelaten. Vluchtig droogde ik mijn handen waarna ik de woonkamer in liep om Frances een knuffel te geven. 'wil je een handdoek?' vroeg ik bij het zien van haar natte haar. Het regende best hard buiten.

Ik sloeg eveneens mijn armen om Alicia heen en knikte. 'Graag, het spoelde echt buiten, er wordt ons niet eens een goed einde van zo'n mooie dag gegund.' verzuchtte ik met een glimlach. Ik had Alicia sinds de wedstrijd niet meer gesproken en ik was echt blij haar weer eens onder twee ogen te spreken. Er was een hoop waar we het nog niet over gehad hadden. En dat kwam vooral neer op Teoh. Hij was weer eens hét gespreksonderwerp.

'Wacht even,' zei ik terwijl ik achter haar de gang in liep en de badkamer in liep om een handdoek te pakken. 'Wat wil je drinken?' Vroeg ik terwijl ik haar de handdoek overhandigde.'Ik vind het niet erg, koelt het Wat af. Het was zo benauwd.' Ik glimlachte even 'maar ja, ik hoefde er niet doorheen.' Met een plagende grijns keek ik haar aan. 'Gaat het alweer met Logan?' Ik had ze beide nog niet echt gesproken.

'Water alsjeblieft.' Ik pakte de handdoek aan en droogde mijn haren er mee. 'Ach, dat is ook weer zo. En zolang je binnen kan blijven, is het natuurlijk al helemaal niet erg.' Ik grinnikte en knikte bij haar vraag. 'Ja, hij is er al weer bovenop. Het zag er erger uit dan het werkelijk was.' Ik had er een hekel aan als ik moest liegen tegen Alicia, zeker nu Alicia en ik eindelijk niet meer tegen elkaar hoefden te liegen over wat we werkelijk waren.

'Dat is mooi,' zei ik terwijl ik de keuken in liep en een glas water voor haar pakte. Zelf pakte ik ook een glas water waarna ik weer terug liep en op de bank ging zitten en de glazen op tafel neer zetten. Ik wist dat ik haar straks moest zeggen wat er was geweest met Teoh, ik kon dat ook wel zonder in janken uit te barsten, maar ik zag er toch best wel tegen op en vond het ergens raar om er uit mezelf over te beginnen.

Dankbaar pakte ik het glas van de tafel en ging eveneens op de bank zitten. Even zei ik niets en keek slechts wat rond. 'Alicia, als je wilt, zou je me dan over Teoh willen vertellen?' vroeg ik haar behoedzaam, ik wilde haar niet irriteren of wat dan ook. Ik hoopte slechts dat ze het wilde vertellen, maar begreep het als ze het niet zou doen.

'Ja, alleen het voelt zo raar om het te vertellen. Eigenlijk heb ik het nog niet echt verteld aan iemand.' ik zuchtte even. Ik weet ook niet hoe ik dat had gedaan als Teoh het niet zelf aan Dan had verteld. Het voelde eigenlijk gemeen om het te vertellen. 'Hij is naar bed geweest met iemand anders,' zei ik waarna ik haar even aan keek.

Ik was naar Alicia toegedraaid en bekeek haar gezicht aandachtig toen ze dat zei. 'Vreemd gegaan..' herhaalde ik haar woorden en keek wat beduusd naar mijn glas water. Ik wist niet of ik dat verwacht had te horen of gewoon liever niet wilde horen. 'Wie?' vroeg ik verwijtend en herinnerde me toen dat, dat helemaal niet belangrijk was, tenminste ik moest me nu zorgen maken om Alicia en niet om wraak. 'Heeft hij het je zelf verteld?'

'Een van Kole's, Genevieve.' zei ik. Ik nam een slok van mijn water en merkte dat ik het vrij emotieloos vertelden. 'Ja, dat vertelde hij zelf.' ik dacht even terug aan hoe fijn ik die dag had gevonden en hoe het leek dat elke keer als een dag echt fijn was geweest er een vervelend einde aanzat. Ik keek haar even aan waardoor er een glimlach rond mijn lippen verscheen bij hoe lief ze eigenlijk reageerden. Bezorgt. Terwijl ik aan mijn shirt friemelde.

Genevieve Kole. Oke, die naam had ik genoteerd, op haar kwam ik later wel terug. 'Dan heeft hij toch nog iets van fatsoen in zich.' mompelde ik droog en richtte me daarna weer op Alicia. 'Ik snap echt niet waarom.' stelde ik om mijn onbegrip te laten blijken. 'Maar daar heb je vast niets aan.' Ik glimlachte troostend naar haar en ging dichter bij zitten om mijn arm om haar heen te slaan.

Ik glimlachte even bij haar woorden en legde mijn hoofd op haar schouder toen ze een arm om me een sloeg. 'Hij was dronken,' ik haalde mijn schouders even op. Natuurlijk was ik er niet blij mee dat het was gebeurd. Maar ik wist ook dat ik toen ik hem op de gang op school had gesproken ik het hem min of meer vergeven had. Nee, dat was niet het juiste woord. Geaccepteerd, ik had het geaccepteerd dat het gebeurd was en probeerde het verder achter me te laten.

Wat een verrassing. Ik moest bekennen dat ik teleurgesteld was in Teoh in wat hij de afgelopen tijd uitgevreten had. Het irriteerde me, omdat ik hem graag wilde verdedigen en zeggen dat het een goede jongen was. Maar ik begon daar steeds minder in te geloven. Aandachtig bekeek ik Alicia's gezicht. 'Je hebt je er al bij neer gelegd?' vroeg ik haar.

'Ja.' gaf ik toe. 'Ik kan er toch niets veranderen aan wat gebeurd is. Daarbij weet ik dat hij af en toe een eerste klas klootzak is, maar ik hou verdomme toch van hem.' ik had gewoon medelijden met mezelf.hoe zielig kon je zijn? Wanhopig blijven hopen dat het toch allemaal wel weer goed komt terwijl je er zelf de helft van de tijd niet in geloofd en een groot gedeelte van de andere helft denkt dat het dan alsnog van jou afhangt en niet van hem.

Ik vond het verschrikkelijk Alicia zo te zien. Ik zou het niet aankunnen als Logan zoiets uit zou halen, maar dat verwachtte ik ook niet van hem en van Teoh.. Tjah, het was en bleef Teoh. Ik was benieuwd of Alicia er nog in geloofde, in haar en Teoh of het nog kon. Want ik wilde maar al te graag dat het goedkwam tussen hen, maar als het niet werkte, dan moest er niet geforceerd worden.